เครียด..ปัญหาครอบครัว

รู้สึกเหนื่อย..ท้อแท้ เคยเข้มแข็งมาโดยตลอด แต่ปัญหามันไม่เคยแก้ไขได้เลย ทุกวันนี้ไม่เคยได้รับความสบายใจ กลับมาจากทำงานเหนื่อยๆก็ต้องมารับรู้ปัญหามากมาย ยังดีที่เวลาเรามาทำงาน ก็ได้มาคลายเครียดกับเพื่อนๆในบอร์ดมหาลัย ได้คุยกับคนสนิทที่เข้าใจ ทำให้เราสบายใจ แต่ความเครียดมันก็ยังสะสมอยู่อย่างนั้น แท้จริงปัญหาของตัวเองไม่ค่อยมีส่วนมากเป็นเรื่องของครอบครัวพี่สาว บ้านเราอยู่ติดกันเมื่อเค้าทะเลาะกัน เค้ามักจะมาอยู่ที่บ้านเราเสมอ

ล่าสุดเธอต้องหอบลูกหอบเต้ามาด้วยความทุลักทุเลกลางดึก เพื่อมาขอความช่วยเหลือเรา เธอกลัวสามีตัวเองทำร้ายลูกเพราะลูกๆไม่ยอมนอน สามีเธอมีอารมณ์เซ็ก เมื่อลูกไม่นอนเค้าเลยหงุดหงิดอารมณ์เสียบวกกับความซนของเด็ก4-5ขวบ2คน

เมื่อเดือนก่อนก็เพิ่งทะเลาะกันไปครั้งใหญ่ ด้วยเรื่องลูกคนโตเข้าสู่วัยรุ่น แต่พี่สาวเราโดนทำร้ายแทน โดนตบเข้าที่หัวหลายครั้งและแรงมาก เราเข้าไปช่วยไว้ ภาพยังติดตาเราไม่หาย เราเป็นผู้หญิงแต่อยากจะชกหน้ามันแรงๆ แต่ก็ทำไม่ได้

ที่สำคัญเราเป็นห่วงหลานทั้ง3คน เป็นห่วงแม่ที่อยู่กับเรา เพราะท่านไม่สบายใจมาก แก่มากแล้วจึงมีความกังวลมากกว่าปกติเลยทำให้สุขภาพจิตสุขภาพกายแย่ไปตามๆกัน ถ้าขืนยังอยู่อย่างนี้มีหวังลำบากแน่ๆ

เมื่อคืนเลยตัดสินใจบอกแฟนให้ไปช่วยคุยหน่อย ผู้ชายด้วยกันน่าจะคุยกันรู้เรื่อง สุดท้ายได้ยินสามีพี่สาวด่าแต่พี่สาวเราหยาบคายมาก แล้วแฟนเราก็ไม่กล้าทำอะไรมาก เราเลยทนไม่ไหวลุกขึ้นไปคุยเลย ถามเค้าเค้ายังพูดหยาบคายเหมือนเดิม ทั้งที่ไปดีๆ แถมยังขู่ว่าถ้าเลิกกัน ก็อย่านึกว่าจะสบาย บ้านนี้ก็จะลื้อไม่ต้องได้อยู่กัน ที่สวนก็จะขายให้หมด

แต่เราพยามทำใจให้เย็นเข้าไว้ นึกอยู่เสมอว่าพี่สาวเราเคยบอกไว้ ว่าเค้ารับได้ทุกอย่างแล้ว ไม่ว่าสามีจะไม่ทำงานทำงาน เข้าแต่บ่อนไก่ เลี้ยงนก ไม่รับผิดชอบลูกๆ ค่าใช้จ่ายในบ้าน จะปล่อยเค้าไป

แต่เรื่องเซ็กจัด พี่สาวเรารับไม่ค่อยได้ เธออยากจะเลิกมานานแล้วแต่สามีเธอไม่ยอม เพราะเธอเกลียดสามีเธอมากขึ้นทุกวันตั้งแต่โดนทำร้ายวันนั้นแล้ว อีกอย่างพี่สาวเราทำงานเป็นผู้ช่วยในโรงพยาบาลต้องเข้าเวรดึกบ่อยๆ ก็อยากพักผ่อน

คิดดูสิผู้หญิงตัวเล็กๆคนเดียวรับผิดชอบมากมาย ทั้งลูก3คน ค่าใช้จ่ายในบ้าน งานบ้านงานหลวง ส่วนสามีนั่งสบาย พวกเราทนดูมาประมาณ15ปีแล้วนะ และไม่อยากทนอีกต่อไป แต่พอเรามานึกตอนเค้าพูดเมื่อคืนเรายังหวั่นๆอยู่เลยกลัวว่ามันจบไม่สวยยังไงไม่รู้ ..เครียดอกจะแตกตายแล้ว

 

เครียด..เบื่อบ้าน ไม่อยากกลับบ้าน วันนี้จะเป็นยังไงอีก เมื่อคืนก็ไม่ได้นอน แต่ห่วงแม่ห่วงหลานห่วงพี่สาว แล้วตัวเองล่ะ???

 

ได้อ่านที่คุณเล่ามาแล้วก็รู้สึกว่าปัญหานี้ค่อนข้างที่จะแก้ยาก แต่ก็คิดว่าต้องมีวิธีแก้ไขไม่วิธีใดก็วิธีหนึ่ง
...
เกรงอยู่อย่างหนึ่งว่าเรื่องจะกระทบจิตใจหลานๆ เพราะเขายังเด็กมาก

 

สวดมนต์แผ่เมตตาให้พี่เขย ส่วนคนเป็นเมียก็ต้องแผ่เมตตาให้สามี ไม่น่าเกิน 4 เดือนจะมีปาฏิหารย์เกิดขี้นในทางที่ดีขึ้น เชื่อเรา มันคงเป็นกรรมเวรเมื่ออดีตชาติของพวกคุณร่วมกันเรื่องบังเอิญไม่มี เราก็คล้ายๆแบบนี้แหละสวดมนต์ของหลวงพ่อจรัญ วัดอัมพวัน สิงห์บุรี ไม่เท่าไหร่ก็คลี่คลายปัญหาได้ง่ายๆ ตกลงง่าย ไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อ สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองคนดีเสมอ ทาน ศีล ภาวนา อย่าละเลย

 

ทุกข์มันเกิดขึ้นที่ไหน ก็ต้องต้องดับมันที่นั่น มันเกิดที่ใจของเราเอง ก็ต้องดับที่
ใจของเรา การแก้ปัญหาที่เด็ดขาดและยั่งยืนจะต้องแก้ที่ต้นเหตุของปัญหานั้น
จะมานั่งแก้ที่ปลายเหตุตลอดไม่ได้ ถ้ามองด้วยใจที่เป็นกลาง และปล่อยวางก็จะ
เจอต้นเหตุของปัญหานั้น และทางดับของปัญหานั้น จะรู้ด้วยการเห็นด้วยตัวเอง
ว่าทุกข์ทั้งหลายเกิดจากความยึดมั่นในขันธ์ ในตัวตนของเรา และไม่มีใครจะช่วย
เราได้นอกจากตัวเราเอง ถ้าเราทุกข์เราต้องดับเอง คนอื่นทุกข์เขาก็ต้องดับของ
เขาเอง เราทำได้เพียงชี้นำแค่นั้น การช่วยเหลือคนอื่นได้มากและยั่งยืนจึงหมาย
ถึงการทำตัวของเราให้ดี มีความมั่นคงเป็นที่พึ่งให้กับคนอื่นได้ ถ้ามีคนกำลังหลง
ทางแล้วเกิดคุณรู้ทางไปสิ่งที่คุณต้องทำก็เพียงแต่บอกทางที่ถูกต้อง ที่เขาสามารถ
เข้าใจได้เอง และพาตัวเองไปได้ แต่ถ้าเราไม่รู้ทางซะเองเราก็จะแนะนำไม่ได้เลย
จะพาให้เขาหลงทางไปใหญ่

 

ก็ทำไมคุณไม่รับดูแลหลานหล่ะ ตอนเย็นๆ หรือเสาร์อาทิตย์ก็เอาหลานมาเลี้ยง ให้ผัวเมียเค้ามีเวลาอยู่ด้วยกัน ผู้ชายอะนะ ไม่ยากหรอก คนเป็นเมียก็น่าจะรู้ดี เดี๋ยวพอมันสบายตัว มันก็อารมณ์ดีเองแหล่ะ ขี้คร้านจะมาเอาใจลูกเมียดีกว่าเดิมซะอีก แหม...มันจะได้ซักกี่ทีกันเชียว ไม่นึกถึงตอนรักกันใหม่ๆบ้างอ่ะ พอนานหน่อยแก่หน่อย ทำเป็นจืดจาง หมดความพิศวาสแล้วหล่ะสิ ดูซิสามีเค้าก็ไม่เห็นว่าเราหมดความน่าพิศวาสตรงไหน ถึงเราจะเหี่ยว ถึงเราจะแก่ ลูกสองอีกต่างหาก เค้าก็ยังอยากมีอะไรกับเรา ไม่อยากไปมีกับคนอื่นหรือมีเมียน้อยก็บุญของเราแล้ว เราเป็นเมียนะ มันเป็นหน้าที่ของเรา ถ้าไม่ทำการบ้านถือว่าเราผิดนะ เราบกพร่องในหน้าที่ ทำให้ครอบครัวไม่มีความสุข

เนี่ยช่วยเค้าแบบเนี้ย ทำได้ป่าวหล่ะ คุณสายลม หือ ครอบครัวเค้าก็อบอุ่น ไม่แตกแยกด้วย สงสารเด็กมันยังเล็กอยู่ เราเป็นเด็กบ้านแตกเรารู้ดี ขอบอก อิอิ

 

ขอบคุณทุกท่านมากนะ..เราจะพยายาม แค่ได้ระบายออกมาแล้วมีคนรับฟัง เข้าใจและช่วยแนะนำก็ทำให้เราสบายใจขึ้นมาก

 

เราเองก็ช่วยแนะนำพี่สาว ว่าให้ลดความเกลียดความโกรธของตัวเองบ้าง เธอมีนิสัยเจ้าคิดเจ้าแค้น สมัยที่เธอยังเรียนอยู่ม.6 เธอไปกับสามีเธอทั้งที่เรียนยังไม่จบทั้งคู่ พ่อแม่ห้ามอย่างไรไม่เคยสนใจ พอตั้งท้องก็เรียนจบพอดี พ่อโกรธมากแต่เธอก็ไม่ง้อเลย สุดท้ายพ่อตายไปแล้ว เธอถึงมาอยู่ที่บ้านสร้างบ้านไกล้กันกับเรา ตอนนั้นเธอไม่มีงานทำ มีลูกคนโตตอนนั้น5ขวบ(ตอนนี้15ปีแล้ว)
สามีเธอก็ไม่ได้ทำงานอะไร เธอลำบากมากเราเห็นใจเลยพาไปฝากงานที่โรงพยาบาล

ความที่งานต้องเข้าเวรดึกบ่อยๆ ลูกต้องมาฝากเราและแม่เป็นประจำ ลูกคนโตนี่ไม่ถูกกับพ่อเค้า เคยโดนทุบตีหนักๆบ่อย และไม่เคยพูดกันดีๆเลยทะเลาะกันประจำ เลยอยู่ที่บ้านไม่ได้มาอยู่บ้านเราแทนตั้งแต่เด็กๆ เราก็ทั้งสอนทั้งแนะนำ แต่หลานคนนี้ดื้อมาก ไม่ค่อยจะทำตามเท่าไหร่
จนพี่สาวเรามีลูกอีก2คนติดๆกัน ห่างจากคนโต 10ปี ก้มีแม่กับเราช่วยเลี้ยงดุแลอีกเหมือนเช่นเคย แม่เราแก่มากแล้ว ท่านเหนื่อยมากเราเองยังเหนื่อยเลยแต่ก็ต้องสู้ทนต่อไป

เวลาเค้ามีเรื่องกันเรามักจะเป็นฝ่ายแนะนำให้พี่สาวเราปฏิบัติตัวเองให้ถูกเสียก่อน แต่เมื่อไม่ได้ผลแล้วจริงๆจึงจะเป็นฝ่ายไปคุยกับสามีเธอ บอกตรงๆว่าไม่อยากยุ่งเรื่องชีวิตคู่ของใคร

เธอมาบ่นมาร้องไห้ให้เราฟังประจำ มีปัญหาเรื่องอะไรที่ช่วยได้ก็ช่วยเธอเสมอ
ลูกเขาทั้ง3คนก็เหมือนกับจะเป็นลูกเราแล้ว ยังเลี้ยงแม่อีกคน เราเสียสละความสุขส่วนตนมามาก..บางทีมันก็ท้อ

 

ทุกวันนี้มีแม่ช่วยเลี้ยงหลานหลังเลิกเรียน เพราะพี่สาวทำงานเข้ากะบ่าย หรือไม่ก็ทำแต่งานบ้านจนไม่มีเวลาเลี้ยงลูก ส่วนเรากลับมาค่ำๆก็ให้เล่นกับลูกชายเราแล้วสอนการบ้าน บางคืนก็นอนด้วยกัน ยิ่งเสาร์อาทิตย์ซนกันทั้งนั้นเลย เราเลี้ยงคนเดียวเลย ปล่อยให้แม่เค้านอนพักผ่อนหลังจากอยู่เวรกะดึก แล้วยังจะงานบ้านเค้าอีก ส่วนงานบ้านเราก็มีครอบครัวก็มีเหมือนกัน เหนื่อยกว่างานก่อสร้างอีก ทุกวันนี้ก็เป็นอย่างนี้ ส่วนพี่เขยตัวแสบก็สบายไม่ทำอะไร อดแค้นไม่ได้..
หน้าที่เมียอ่ะนะ ถ้าเป็นเราเท่าไหร่เท่ากัน จะทำไม่ให้ขาดตกบกพร่อง แต่ถ้าสามีเป็นแบบนี้มันก็น่ารังเกียจ..จนไม่มีอารมณ์ฯ เอาเปรียบผู้หญิงซาดิสต์อย่างนี้ มันน่าจะได้รับบทเรียนให้เค้าสำนึกตัวเองได้บ้าง..แต่ก็ไม่อยากให้ครอบครัวเค้าถึงกับแตกแยกกัน

ครอบครัวเราเองก็ชักจะมีปัญหา แต่เราไม่ได้ทะเลาะกัน คุยกันด้วยเหตุผลและเข้าใจ ก็ด้วยปัญหาที่บ้านเราเองมีเยอะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องพี่สาวพี่เขย หลาน พี่ชายที่อยู่ที่บ้านเรา สามีเราเริ่มเบื่อกังวลบวกกับที่บ้านเค้าเองก็ขาดคนไปดูแลแม่ เค้าเลยคิดจะกลับไปอยู่ที่บ้านเค้าต่างจังหวัดโดยชวนเราไปด้วย แต่เพราะต้องอยู่ช่วยแม่อยู่กับปัญหาที่มีเลยไปไม่ได้ สามีเลยบอกว่างั้นเค้าจะพาลูกไปอยู่กับเค้าเอง..รู้สึกเสียใจเหมือนกันนะทำไมเราถึงไม่มีความสุขแล้วเราจะช่วยให้ใครมีความสุขได้เหรอ..

 

เห็นใจคุณค่ะ แต่ถ้าเรายังเอาตัวเองไม่รอด จะไปช่วยคนอื่นได้ไง คุณไม่ใช่ซุปเปอร์แมนนะ จะได้ทำได้ทุกอย่างในเวลาเดียวกัน เราว่าคุณไปอยู่กับสามีกับลูกดีกว่า อย่างน้อยครอบครัวคุณก็ได้อยู่ด้วยกัน เอาแม่ไปอยู่ด้วยได้ก็ดีโนะ ส่วนเรื่องพี่สาวคุณก็อยู่ห่างๆอย่างห่วงๆไปก่อน เพราะถึงคุณอยู่ก็คงช่วยไรไม่ได้มากกว่านี้ เมตตากรุณามุฑิตา ก็ทำมาหมดแล้ว เหลือแต่อุเบกขาแล้วหล่ะทีนี้ มันอยู่อันท้ายสุดเพราะมันทำยากที่สุดนะเชื่อมั้ย แต่ถ้าทำได้ก็ดีสุดๆๆๆๆเลย เป็นกำลังใจให้คุณนะคะ อุเบกขาๆๆๆๆ ตอนนี้ไม่ต้องสงสารใครหรอก สงสารตัวเองก่อนดีกว่านะเราว่า สู้ๆค่ะ

 

" เอ็นดูเขา เอ็นเราขาด " คำนี้ใช้ได้กับทุกสถานการณ์สำหรับเรา อิอิ

 

เหตุเกิดจากลูกๆไม่ยอมนอน คุณก็ต้องช่วยพี่คุณ โดยการเอาหลานมานอนที่บ้านคุณ ตอนเย็นหลังจากเด็กกินข้าวเย็นแล้วอย่างน้อย หลานๆก็จะได้อยู่ใกล้ชิดกับแม่ของคุณ และก็เป็นการช่วยพี่สาวคุณไปในตัว

 

(f)คุณสายลมคะ เราขอเอาใจช่วยให้คุณเข้มแข็งนะคะ คุณต้องยิ้มให้ได้ รอยยิ้มของคุณจะทำให้ทุกคนสบายใจ และอะไรๆมันก็จะง่ายขึ้นค่ะ คุณเป็นคนดีค่ะและคุณทำดีที่สุดแล้ว แต่สุดท้ายคนเราต้องพึ่งตัวเองค่ะ อัตตาหิอัตโนนาโถ ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน คำๆนี้ความหมายลึกซึ้งนะคะ ขอให้คุณพบความสุขและความสงบนะคะ ด้วยความปราถนาดีจากใจจริงค่ะ ขอกอดที({)(k)(f)

 

ให้พี่สาวขอขมาแม่ด้วยก็ดีครับ ถ้าทำอาจจะดีขึ้นก็ได้

 

เห็นด้วยลองแบบนี้ดูก่อนครับ......น่าจะได้ผล

 

แหม้...มาขอกอดอย่างนี้ก็เขิลดิ ^-^
คุณตอบและแนะนำถูกใจมากเลย ฉันไม่ใช่ซุปเปอร์แมน แต่ฉันเป็นโจ๊กเกอร์

ขอให้คุณCOME&Zมีความสุขเช่นกันนะคะ(kiss)

 

ขอบคุณคุณติงๆอีกครั้ง..ที่เข้าใจ เป็นห่วงหลานๆเหมือนกันค่ะ ทุกวันนี้เราก็ช่วยเหลืออยู่ ซื้อชุดให้ใส่ พาไปเที่ยว ซื้อขนม ให้เล่นให้นอนที่บ้านเป็นประจำ บ่อยครั้งเราสอนเค้าจนเกินหน้าที่ด้วยซ้ำ มีคนว่าเราทำอย่างกะเค้าเป็นลูกเราซะเอง ก็พ่อแม่เค้าไม่ว่างสอนลูกนี่คะ ก็เลยทั้งสอนทั้งดุด่าไว้ก่อนตั้งแต่ยังเด็กๆ โตขึ้นสอนไม่ได้แล้วลำบากอีก

 

จริงแท้แน่นอน..ขอบคุณอีกครั้งค่ะ อยู่กับความทุกข์ ทุกข์ มีไว้กำหนดรู้
มีไว้เพื่อศึกษาเพื่อรู้
เมื่อรู้แจ้งเห็นจริงเกี่ยวกับทุกข์เท่าไหร่
ก็ละทุกข์ไปได้เท่านั้น..

 

ขอบคุณ..คุณพอดีคำเลยมากเลย ใจเย็นๆ ตั้งสติให้ได้ ใช้ได้ผลจริงๆนะ เดี๋ยวมันก็คลี่คลายไปตามกลไกของกรรมเอง..

 

ขอบคุณ..คุณพรทิพย์ที่แนะนำค่ะ..สวดมนต์น่ะดีนะคะ แต่เราคงทำไม่ได้ทุกวัน บางวันเราเหนื่อยจนสลบคาเตียงพร้อมลูกๆหลานๆก็มี ส่วนใหญ่ที่เราทำอยู่คือเบิกบุญ แต่ก็แนะนำให้พี่สาวทำ เธอก็ไม่ว่างต้องขึ้นเวรบ่อย แต่เมื่อคืนเราพูดให้เค้าฟัง เค้าเลยเล่าให้เราฟังว่าเคยไปดูดวง(นั่งทางใน)หมอบอกว่า ดวงเธอเป็นหม้าย ต้องแก้ด้วยการบวชชีพราหมณ์ แต่เธอก็ยังไม่ได้บวช และดูเหมือนเธอจะไม่ทำซะด้วย เราเลยบอกให้บวชเถอะ อาจจะมีปฎิหารย์อย่างที่คุณบอก ลูกๆเราจะเลี้ยงให้เอง คุณว่าดีไหม..เธอก็จะลองคิดดูก่อนเหมือนกันค่ะ