ประกายเมตตาแห่งราชาไทย

ในศุภวาระมหามงคล ด้วยในวันที่ ๕ พ.ค.๒๕๕๓
เป็นวันฉลองพระบรมราชาภิเษกในหลวงครบ ๖๐ ปี
ขอนำบทความต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับพ่อหลวงมาลง
ให้ทุกท่านได้อ่านเพื่อน้อมระลึกในพระมหากรุณธิคุณ
ที่ทรงมีต่อปวงชนชาวไทยมากว่า ๖๐ ปี
ประกายเมตตาแห่งราชาไทย<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>
โดย ดังตฤณ <o></o>
<o></o>
ผมเคยอยากเป็นคนถือธงประจำกองร้อยลูกเสือ<o></o>
ของโรงเรียนในงานสวนสนามใหญ่<o></o>
เหตุผลเพราะเป็นคนเดียวในกองร้อยที่แยกออกมา<o></o>
และมีสิทธิ์ให้องค์กษัตริย์ท่านทอดพระเนตรจากที่ประทับเบื้องสูง<o></o>
เห็นเราเป็นเป้าเด่นกว่าคนอื่นๆ<o></o>
นั่นคงเป็นความรู้สึกเยี่ยงคนเดินดินปรารถนาให้ดวงตาสวรรค์แลมา<o></o>
และรับรู้ว่ามีตัวเราอยู่ในโลกนี้อีกคนหนึ่ง<o></o>
ประสบการณ์วัยเด็กครั้งนั้น<o></o>
ถือเป็นโอกาสเข้าเฝ้าพระเจ้าอยู่หัวใกล้ชิดที่สุดในชีวิต<o></o>
ท่ามกลางเสียงกลองจังหวะมาร์ชที่บันดาลพลังระดมพล<o></o>
จำได้สนิทว่าทุกคนมีศูนย์รวมความรู้สึกตรงกัน<o></o>
คือองค์ประมุขผู้ปรากฏประดุจสิ่งมหัศจรรย์แห่งวันงาน<o></o>
ในความรับรู้วัยเด็ก<o></o>
ผมทราบจากคนอื่นว่า<o></o>
ในหลวงรัชกาลที่ ๙<o></o>
ท่านเป็นเบื้องบนผู้ควรแก่การเคารพ<o></o>
ขณะเดียวกันก็ทราบจากความรู้สึกของตนเอง<o></o>
ว่าท่านมีรัศมีพิเศษที่ทรงอิทธิพลกระทบความรู้สึกคนเห็น<o></o>
คนอื่นอาจไม่สงสัย<o></o>
แต่ผมสงสัย <o></o>
ว่าเหตุใดวันธรรมดาของพระเจ้าอยู่หัว<o></o>
จึงเป็นประสบการณ์ที่ยิ่งใหญ่สำหรับคนไทยทั้งแผ่นดิน<o></o>
เหตุใดคนไทยยังเทิดสถาบันกษัตริย์ไว้ในที่สูงเหนือการแตะต้อง<o></o>
และเหตุใดความรู้สึกของมหาชน<o></o>
จึงรวมศูนย์ไปอยู่ที่บุคคลเพียงคนเดียว<o></o>
ได้อย่างพร้อมเพรียงไม่แตกแถว<o></o>
ผมอยากทำความเข้าใจ<o></o>
ว่าทำไมแค่เห็นก็นึกอยากเสียสละทุกสิ่งเพื่อพระองค์ท่าน<o></o>
และที่สำคัญ<o></o>
เพราะอะไรราชวงศ์ในโลกยังมีอยู่หลายประเทศ<o></o>
แต่ความภูมิใจของพสกนิกร<o></o>
ที่มีต่อองค์พระประมุขของตนจึงไม่เท่าเทียมกัน<o></o>
ถึงวันนี้คิดว่ามีคำตอบให้ตัวเอง<o></o>
<o></o>
รัศมีแห่งองค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว<o></o>
ภูมิพลอดุลยเดช <o></o>
ที่ฉายออกมาให้สัมผัสด้วยใจนั้น<o></o>
คือหลักฐานแห่งการุณยภาพอันยิ่งใหญ่เหนือมนุษย์<o></o>
ไม่จำเป็นต้องเห็นว่าพระองค์ท่าน<o></o>
เคยบำเพ็ญพระราชกรณียกิจไว้แค่ไหน<o></o>
ณ แห่งหนตำบลใดบ้าง<o></o>
ใครๆก็ต้องเชื่อว่าพระองค์ท่าน<o></o>
มีพระชนม์ชีพเพื่อคนอื่นมานานแสนนาน<o></o>
กระแสดึงดูดให้รู้สึกรัก<o></o>
รู้สึกศรัทธาท่วมท้น<o></o>
มิได้หลั่งมาจากฟากสวรรค์<o></o>
มิใช่ลอยมาจากการที่มนุษย์อุปโลกน์มนุษย์ด้วยกัน<o></o>
ให้เป็นองค์สมมติเทพ<o></o>
ทว่าเป็นผลธรรมดามาจากปัจจุบันกรรม<o></o>
อันสมควรแก่การเป็นกษัตริย์อย่างแท้จริงของพระองค์ท่านเอง<o></o>
ถ้าใครศึกษาพระไตรปิฎกแล้วสงสัยว่า<o></o>
การบำเพ็ญบารมีแห่งมหาโพธิสัตว์<o></o>
ผู้ควรแก่การบรรลุพระอนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ<o></o>
ในอนาคตกาลเป็นอย่างไร<o></o>
ให้มาดูมหาทานแห่งองค์รัชกาลที่ ๙ นี้ แล้วจะเข้าใจ <o></o>
และจะเชื่อว่าพระโพธิสัตว์มิใช่เป็นเพียงตำนานเล่าขาน<o></o>
แต่มีจริง<o></o>
และพวกเราก็เกิดทันยุคของพระองค์ท่าน!<o></o>
รากอันเป็นที่สุดของกษัตริย์คือ<o></o>
เมตตาการุณยจิตอันปราศจากประมาณ<o></o>
พูดให้ง่ายคือชอบช่วยคนไม่เลือกหน้า<o></o>
โลกจึงมีตำแหน่งกษัตริย์เป็นฐานหนุนให้ได้ทำตามปรารถนา<o></o>
และปัจจุบันระบอบการปกครองของไทย<o></o>
ก็เอื้ออำนวยให้กษัตริย์ออกโปรดราษฎรได้เต็มที่<o></o>
เนื่องจากมีรัฐบาลและข้าราชการดูแลบริหารบ้านเมือง<o></o>
ตัดสินคดีความต่างๆให้<o></o>
โดยพระองค์ไม่ต้องลำบากพระวรกาย<o></o>
ไม่ต้องลำบากพระทัยเหมือนกษัตริย์ยุคโบราณ<o></o>
จึงกล่าวได้ว่าประเทศเราในกาลนี้เปิดโอกาสให้ผู้มีบุญญาธิการสูงสุด<o></o>
<o></o>
ได้แสดงกำลังพระทัยว่ายิ่งใหญ่สมพระเกียรติยศเพียงใด<o></o>
กำลังพระทัยของในหลวงร.๙<o></o>
ยิ่งใหญ่เพียงไหน?<o></o>
ตลอดพระชนม์ชีพ<o></o>
ไม่มีใครขอให้พระองค์ท่านบุกน้ำลุยดิน<o></o>
แต่ท่านก็บุก<o></o>
ตลอดพระชนม์ชีพ<o></o>
ไม่มีใครขอให้พระองค์ท่าน<o></o>
สละทรัพย์ส่วนพระองค์ให้พสกนิกร<o></o>
แต่ท่านก็สละ<o></o>
ตลอดพระชนม์ชีพ<o></o>
ไม่มีใครขอให้พระองค์ท่านอุทิศเวลาและกำลังพระปัญญา<o></o>
สร้างสรรค์นวัตกรรมแก้ทุกข์ชิ้นใหม่ๆ<o></o>
แต่ท่านก็อุทิศ<o></o>
บุกมาแค่ไหน<o></o>
สละมาแค่ไหน<o></o>
อุทิศมาแค่ไหน<o></o>
มีใครรู้จริงๆบ้าง?<o></o>
นอกจากชมพระบารมีด้วยตาเปล่า<o></o>
แล้วขนลุกซ่านด้วยความยำเกรง<o></o>
คงไม่มีใครทราบเท่าองค์ท่านเองว่าทรง<o></o>
‘ให้’<o></o>
มาประมาณใดแน่<o></o>
หากคุณเคยเห็นคนอนาถาวัยเด็กวัยชรา<o></o>
เรือนร้อย<o></o>
เรือนพัน<o></o>
หรือเรือนหมื่นกับตา<o></o>
คุณรู้<o></o>
คุณเข้าใจ คุณเวทนา<o></o>
คุณปรารถนาจะช่วยเหลือพวกเขา<o></o>
และคุณลงมือช่วยเหลือพวกเขาได้ระดับหนึ่ง<o></o>
ความสุขความอบอุ่นจะเอ่อล้นอก<o></o>
ตามระดับกำลังใจขนาดนั้นๆของคุณ<o></o>
แต่ยากนักที่คุณจะเห็น<o></o>
เข้าใจ <o></o>
<o></o>
และประมาณถูก<o></o>
ว่าคนเรือนล้านมีขนาดไหน<o></o>
กับทั้งยากกว่านั้น<o></o>
ที่จะมีกำลังใจใหญ่หลวงขนาดคิดอุทิศทั้งชีวิต<o></o>
เพื่อช่วยคนเรือนล้านทั้งหมดนั้น<o></o>
ให้ได้อยู่ดีกินดี<o></o>
มีความเห็นชอบ<o></o>
มีกรรมขาวเป็นที่พึ่งแก่ตนอย่างถาวร<o></o>
พระจิตแห่งในหลวงรัชกาลที่ ๙
ท่านรู้เห็นว่าประมาณคนเรือนล้านคืออะไร<o></o>
แค่ไหน <o></o>
และพระจิตแห่งองค์ท่านก็ใหญ่พอ<o></o>
ที่จะทรงปรารถนาช่วยคนลำบากยากจนหลายสิบล้าน<o></o>
ในพระราชอาณาจักรของท่านให้หมด<o></o>
โดยปราศจากเงื่อนไขแลกเปลี่ยนหรือปรารถนาสิ่งตอบแทนอื่นใด<o></o>
นั่นมิใช่สิ่งที่คนธรรมดา<o></o>
หรือแม้ราชามหากษัตริย์ทั่วไปจะเข้าใจได้

คนดีๆตามท้องถนนธรรมดา<o></o>
อาจให้อภัยใครต่อใครไม่เลือกหน้า<o></o>
น้ำใจเช่นนั้น<o></o>
คือเมตตาระดับที่ทำให้คนสัมผัสแล้วพลอยสงบตาม<o></o>
สะกดความคิดร้ายจองเวรของศัตรูได้<o></o>
คนแสนดีตามสถานสงเคราะห์<o></o>
อาจค้อมหลังก้มหน้าช่วยเหลือผู้ตกยากมากมาย<o></o>
น้ำใจเช่นนั้นคือเมตตาระดับที่เหนี่ยวนำคนใกล้ชิดให้เลื่อมใสศรัทธา<o></o>
และอาจเปลี่ยนศัตรูมาเป็นมิตรได้<o></o>
ประมุขหรือผู้ปกครองบ้านเมือง<o></o>
อาจมีใจผูกพันกับการคิด<o></o>
แต่จะช่วยคนทั้งประเทศให้กินดีมีสุขและรอดพ้นจากหายนภัย<o></o>
น้ำใจเช่นนั้นคือเมตตาระดับที่ก่อให้เกิดแรงปีติมากพอจะยอมตายแทน<o></o>
และอาจเป็นแม้ที่รักของศัตรูได้<o></o>
เมตตาที่ก่อผลกระทบกับผู้พบเจอได้นั้น<o></o>
ต้องเป็นเมตตาที่ออกมาจากใจจริง<o></o>
คือคิดดีกับคนอื่นจริง<o></o>
คิดให้คนอื่นจริง <o></o>
<o></o>
ตลอดจนพูดและทำเพื่อคนอื่นจริง<o></o>
หาไม่แล้ว<o></o>
แม้สร้างฉากพ่อพระแม่พระให้แนบเนียนอย่างไร<o></o>
รัศมีเมตตาก็ไม่บริสุทธิ์<o></o>
ไร้อิทธิพลพอจะจูงให้ใจผู้อื่นพลอยสงบตาม<o></o>
อย่าว่าแต่จะให้เลื่อมใสศิโรราบหรือยอมตายแทน<o></o>
นอกจากพระอรหันต์ผู้สงเคราะห์สัตว์โลกด้วยน้ำจิตบริสุทธิ์หมดจด<o></o>
ก็เหลือแต่พระมหาโพธิสัตว์เจ้า<o></o>
ที่ทรงมีน้ำพระทัยครุวนาดั่งมหาสมุทรใหญ่เท่านั้นที่ปานกัน<o></o>
เมื่อทรงยอมอุทิศชีวิตให้ปวงชน<o></o>
ประกายเมตตาก็ย่อมเหนี่ยวนำใครต่อใคร<o></o>
ให้พร้อมพลีชีพเพื่อพระองค์ท่านเช่นกัน<o></o>
การที่พระราชาไทยองค์ปัจจุบันทรงเป็นกษัตริย์โดยปัจจุบันกรรม<o></o>
มิใช่เพียงกษัตริย์เพราะอดีตกรรมส่งมากำเนิด<o></o>
เช่นนี้เท่ากับพระองค์ท่านทรงช่วยให้เราตอบลูกหลานได้ง่ายขึ้น<o></o>
ว่าทำไมไทยเราจึงยังควรเทิดทูนระบบกษัตริย์<o></o>
ใครจะอยู่ในหัวใจคนยุคนี้ได้<o></o>
ก็ต้องดูแบบอย่างจากกษัตริย์ไทยพระองค์นี้แหละ<o></o>
ภาพเดียวแทนพันคำ<o></o>
ในหลวงรัชกาลที่ ๙ <o></o>
ท่านเป็นกษัตริย์ให้ดู<o></o>
ว่ากษัตริย์เขาเป็นกันอย่างนี้<o></o>
แค่ให้เด็กๆของเราเห็นจากโทรทัศน์<o></o>
ว่าพระองค์ทรงทำอะไรให้อะไรกับพสกนิกรบ้าง<o></o>
เด็กๆก็จะเงียบเสียงแห่งความสงสัย<o></o>
และหันหน้าไปบอกต่อกันรุ่นต่อรุ่นว่า<o></o>
พระมหากษัตริย์คือใครในแผ่นดิน<o></o>
และเหตุใดจึงไม่น่าแปลกใจ<o></o>
หากทั้งโลกจะไม่ลืมพระองค์ไปจนสิ้นกาลนาน<o></o>
<o></o>
เป็นหนึ่งในโลกไม่ใช่เพราะชนะสิบทิศ<o></o>
ด้วยแสนยานุภาพเกรียงไกร<o></o>
แต่ด้วยหนึ่งใจและสองมือ<o></o>
ของผู้สมควรเป็นกษัตริย์โดยธรรม
<o></o>
ดังตฤณ<o></o>
จากหนังสือคิดจากความว่าง เล่ม ๒
ขอขอบคุณ FW เมล์จากคุณ sirikan thongkundam

เว็บทางนิพพาน เว็บไซด์ เผยแพร่ ธรรมที่นำไปสู่ความหลุดพ้น<O< font O<>
ที่รวบรวมโดย พล.ต.ท.นพ.สมศักดิ์ สืบสงวน<O< font O<>
ขอเชิญทุกท่านเข้าไปอ่านได้ที่

www.tangnipparn.com<O< p O<>
<O>ขอเชิญแวะเยี่ยมชมและโมทนาบุญเว็บศูนย์พุทธศรัทธา


</O>
<o></o>
</O<></O<></O<>