คุณได้รับผลอย่างไรจากการปฏิบัติธรรม

...นอกจากสิ่งที่ดิฉันได้รับและได้กล่าวไว้เบื้องต้นแล้ว และ ณ วันนี้สิ่งที่ดีดีมากมากสำหรับดิฉันที่ได้รับซึ่งดิฉันถือเป็นผลของการปฏิบัตินั่นก็คือบุตรชายและบุตรสาวของดิฉันซึ่งอยู่ในช่วงวัยรุ่นคือ 19/16 ได้ขอไปปฎิบัติธรรมถือศีล 8 อยู่ที่วัดศรัทธาธรรม แม่กลอง จ.สมุทรสงคราม ซึ่งมีถือศีลช่วง 1-10 เมษายนของทุกปี ทำให้ดิฉันปลื้มใจมาก เพราะสิ่งที่ลูกเห็นเราทำ เขาดู เขารู้ เขาเห็น และนำเป็นแบบอย่าง สิ่งนี้มีค่าสำหรับดิฉันมากค่ะ จึงอยากจะนำมาแชร์ และถึงแม้การปฎิบัติของดิฉันจะเป็นไปอย่างช้า ๆ แต่ก็น่ายินดีอย่างยิ่งที่ยังมีเด็กอีก 2 คนกำลังเดินตามดิฉันมา ทางสายที่ดิฉันเคยเดินผ่านมาแล้ว วันนี้ดิฉันได้ไปส่งลูกที่วัดโดยบอกลูกว่า ตั้งใจแล้ว ก็ต้องทำจิตให้ดี ให้นิ่ง ทำมากเราได้มาก ทำน้อยเราก็ได้น้อย แต่ช่วงแรกของการก้าวเดิน ก็บอกลูกว่าอยู่ให้ได้แบบไม่ทุกข์สัก 3 คืน แต่ถ้าอยู่ได้มากกว่านั้นแม่ก็ขอโมทนาบุญกับหนูด้วย และก็ได้ร่วมถวายปัจจัยเลี้ยงภัตตาหารแด่พระภิกษุสงฆ์ เณร อุบาสกและอุบาสิกาด้วย และก็บอกให้ลูกต้องช่วยงานวัด ล้างห้องน้ำเพื่อชำระล้างกิเลสจากใจนะลูก กวาดลานวัด อยู่ร่วมกับผู้อื่นโดยไม่เป็นภาระของใคร ...อิ่มใจมากเลยค่ะ :d

 

รู้จักปล่อยวางมากขึ้นค่ะ ไม่ยึดติดยึดมั่นถือมั่นในสิ่งใดมากเกินเหมือนเมื่อก่อน
มองทุกสิ่งทุกอย่างตามความสภาพความเป็นจริงมากขึ้นค่ะ

 

อย่างแรกเลยคือความสงบ ปีติ และสุข ครับ ได้ความเข้าใจถึงตัวตนของเรา ว่าแม้รูปร่างกายของเราเอง หรือนามธรรมความรู้สึกต่างๆของเรานั้นมันก็ไม่ใช่ของเราเลย ถึงแม้ว่าจะยังตัดมันออกไม่ได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ก็พอมีปัญญาเครื่องรู้เกิดขึ้นเนืองๆว่า ซักวันมันก็ต้องแตกสลายไปเป็นธรรมดา ผลที่ได้คือหลังจากเจริญกรรมฐานพิจารณาข้อธรรมและสวดมนต์แผ่เมตตามาอย่างต่อเนื่องมาช่วงเวลาหนึ่ง ใจของผมเย็นขึ้นมากครับ เมื่อก่อนเวลามองไปทางไหน จิตมักคิดติเตียนบ้างไม่พอใจบ้าง หรือใครว่ากระทบเราก็เกิดอารมณ์ คิดอยากได้โน่นได้นี่จนไม่สบายใจ ตอนนี้ไม่เป็นเลยครับ ตัวปัญญาและสติคอยตามบอกเสมอว่าเดี๋ยวก็ตายกันหมดแล้ว หนีไม่พ้นกันซักคน เวลาเขาว่าเรามาเราก็รู้ตามความจริง อะไรปรับได้ก็ปรับ ไม่ไปหลงตกเป็นเหยื่อเวทนาเหมือนแต่ก่อน หลงพอใจบ้างไม่พอใจบ้าง เพราะจิตนี้มันไปหลงในความมีอยู่ของตัวตนของเรา เมื่อเข้าใจได้อย่างนี้มันก็เบาบางลงไปมากครับ

 

สำหรับตัวดิฉันนะคะ เคยมีปัญหากับเพื่อนร่วมงานที่ซี้กันมาก กิน นอน เที่ยวด้วยกัน แต่วันหนึ่งน้องเขาได้ดีเราก็ยินดีด้วยไม่ได้คิดอิจฉาอะไรน้อง แต่น้องเปลี่ยนไปแบบหน้ามือเป็น.... ดิฉันทุกข์ใจมากทำไมนะคนเราคบกันถึงขนาดนี้ แค่ผลประโยชน์ ตำแหน่งงานที่ก้าวหน้า ซึ่งเราก็ยินดีด้วย แต่น้องเขาไม่หยุด เล่นงานเราเกือบปางตาย เกือบตกงาน แต่เผอิญไม่ใช่คนกลัว แต่ทุกข์ใจเหลือเกิน ทำไงดี หาหนังสือธรรมะอ่านเลยคะ เริ่มสวดมนต์ ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา ตอนนี้สบายใจมากคะ ตอนนี้นั่งสมาธิเพิ่มอีก
ลึก ๆ แล้วก็แผ่เมตตา อธิษฐานจิตทุกวันว่านิพพานเป็นแดนจะได้ไม่ต้องมาเกิดอีก ก่อนตายขอให้จิตคิดแต่เรื่องดี ๆ อย่างน้อยก็ไม่ต้องตกนรกไงคะ
ตอนนี้มีลูกต้องเลี้ยง ยังมีหนี้สินอยู่ให้ผ่อน แต่ไม่ค่อยทุกข์ใจมากเท่าไหร่แหละ พยายามไม่สร้างหนี้เพิ่มเดี่ยวก็หมด
ขอให้ทุกคนที่ท้อ ทุกข์ ให้ใช้หลักธรรมของพระพุทธองค์ช่วย เราจักก้าวข้ามปัญหาทุก ๆ ปัญหา ไปได้ไม่ยากเลยคะ

 

อนุโมทนาบุญแก่ผู้ปฏิบัติธรรมและเจริญในธรรมทุกๆท่านค่ะ สาธุ

 

ขออนุโมทนาบุญ กับทุกๆท่านครับ สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทนามิ

 

จากที่มีอารมณ์โกรธ หงุดหงิดก็ลดน้อยลง ละกิเลสต่างๆได้ ใจสงบเย็น ได้รับความสุขจากความสงบ

 

เรารู้สึก เฉยๆกับทุกอย่างมากขึ้นนะ ทุกข์ก็เฉย สุขก็เฉย เจอใครก็ำไม่อิจฉา เพราะเดี๋ยวก็ตายกันหมดแล้ว ประมาณนี้ค่ะ

 

รู้จักคำว่าละปล่อยวางมากขึ้น ลาภ ยศ ศักดิ์ สรรเสริญ ล้วนเป็นสิ่งจอมปลอมทั้งสิ้น

ที่แปลกมหัศจรรย์คือเคารพรักพระพุทธเจ้าอย่างสุดหัวใจจริง ๆมักทวนศีล 5 ข้อในแต่ละ

วัน และเมื่ีอเคารพรักพระพุทธเจ้ามากยิ่งแล้ว ย่อมกลัวการทำผิดที่ชื่อว่าบาปเสมอ แม้

ยังไม่ถึงซึ่งนิพพาน หากแม้นต้องกำเหนิดเกิดอีก(แปะไว้ที่ใดก่อนก็ตาม)ขอให้มีสติระลึก

ได้ถึงเป้าหมายมีความเพียรรักการปฏิบัติธรรมเพื่อความหลุดพ้นเทอญ

เจริญในธรรม กำหนดมีพระพุทธเจ้าเป็นพุทธานุสติเสมอ ค่ะ

 

ครั้งนี้ทำให้ดิฉันทราบจากสิ่งที่เห็นก็คือว่า..คนเข้าวัดหรือผู้ที่อาศัยอยู่กับวัด น่าจะได้รับการฝึกจิตและขัดเกลากิเลสได้มากกว่าคนนอกวัดเช่นดิฉัน..แต่ในความเป็นจริงนั้นมิใช่เลย..

ดิฉันได้ฝึกจิตให้มีระเบียบและเกิดความสงบ การมีวินัยในตนเอง เพราะต้องปฎิบัติภาวนาเองอยู่คนเดียวภายในกุฏิที่ทางวัดจัดไว้ตามแบบฉบับวัดป่า ภาวนาแนวพุทโธ ของหลวงปู่มั่นและท่านหลวงตามหาบัว คือเป็นสมถกรรมฐาน จิตตภาวนา ให้มีจิตที่เป็นสมาธิก่อน เพื่อใช้พิจารณาฆ่ากิเลส ให้ตายไปจากใจให้หมด (ทำให้ได้ทราบวิถีปฏิบัติอีกแบบนึงที่มิใช่วิปัสสนา สติ 4) แต่จะสามารถพัฒนาเป็นวิปัสสนาได้ ให้เกิดปัญญาคือกำหนดรู้ทาง กาย เวทนา จิต ธรรม

".. จิตที่ไร้ระเบียบนั้น มีความซับซ้อนเกินกว่าจะรู้ด้วยวิธีง่ายๆ ปราชญ์ทั้งหลายจึงต้องพยายามสอนวิธีดูแลจิต และรับรู้สิ่งต่างๆ ในทางที่ถูกต้อง ซึ่งจิตที่ฟุ้งไม่ต่างอะไรกับลิงที่อยู่นิ่งๆไม่เป็น ซึ่งพร้อมจะโลดโผนโจนทะยานไปสู่ทุกแห่งหนที่ตนปรารถนา จึงต้องมีการใช้โซ่ล่ามไว้ และพยายามฝึกจิต ที่เปรียบเหมือนลิงนั้นให้เชื่องลง เมื่อนั้นจึงสามารถใช้ประโยชน์ได้อย่างเต็มที่.."

ดังนั้น เพราะดิฉันมีความปรารถนาจะก้าวไปสู่เส้นทางชีวิตด้วยความสุข และหากท่านใดมีความปรารถนาเช่นเดียวกับดิฉัน สิ่งแรกที่ควรมีควรสร้างในตนเองก็คือ การไม่้ไว้วางใจจิตที่ยังไม่ได้รับการฝึกฝน ต้องรู้จักระวังสิ่งที่ผ่านเข้ามากระทบอย่างรู้เท่าทัน แล้วค่อยๆ ผลักดันจิตให้เข้าสู่ระบบของการพัฒนาโดยมีคำสอนของพระพุทธองค์เป็นแนวทาง เพื่อนำทางไปสู่ความสงบแห่งชีวิตอย่างรู้คุณ

ทุกชีวิตนั้นย่อมประสบปัญหา..
๑. ปัญหาที่แก้ไขได้ คือปัญหาที่สามารถบำบัดได้ตามสติปัญญาที่เรามีสามารถที่จะเรียนรู้และทำความเข้าใจให้แจ่มชัดในเรื่องนั้น ๆ ถึงแม้ว่าบางครั้งจะแก้ไขได้ช้ากว่าที่คิด แต่สุดท้ายก็ผ่านไปได้ เพราะแท้จริงก็คือ ปัญหาที่เกิดขึ้นนั้นสามารถแก้ไขได้ในตัวเองอยู่แล้ว สุดแท้แต่จะใช้เวลาอันสั้นหรือยาวนาน

๒. ปัญหาที่แก้ไขไม่ได้ คือบางปัญหา ถึงจะพยายามฉุดรั้งอย่างไร เพื่อมิให้สิ่งนั้นแปรเปลี่ยนไป แต่ท้ายที่สุดเราก็แพ้อยู่ดี ไม่สามรถที่จะต่อกรแล้วทำให้เป็นไปได้อย่างที่ใจปรารถนา เช่น อายุที่มากขึ้นความปลี่ยนแปลงทางสังขารร่างกาย ความเจ็บป่วย กระทั่งความตาย หากเราไม่เข้าใจปัญหาเหล่านี้ สิ่งที่เกิดขึ้นย่อมฟ้องทุกข์ให้ปรากฎในเรือนใจได้อย่างน่าเศร้าตลอดเวลา

แต่หากท่านได้เรียนรู้ด้วยใจที่มีสติ เราจะรู้ชัดว่าในความเป็นจริงของชีวิตนั้น เป็นแต่เพียงการแวะเวียนเพื่อมาเจอกัน และทำหน้าที่ตามบทบาทของตัวเองเมื่อถึงคราที่จะต้องจากไป ก็ถือว่าเป็นกฏเกณฑ์ธรรมชาติที่ทุกคนต้องประสบ ไม่มีใครสามารถเหนี่ยวรั้งการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ได้ แม้ทุกอย่างจะเปลี่ยนไป หากเราเข้าใจ ก็ยังคงยิ้มได้ ที่จะอยู่และจากไปอย่างสงบสุข เพราะสรรพสิ่งที่เกิดขึ้น ล้วนเพื่อการจากลาและเสื่อมสลาย เพราะฉะนั้น สิ่งที่คนเราควรทำความเข้าใจก็คือ "การรู้จักเกี่ยวข้องกับชีวิตอย่างมีสติ และ รู้จักปล่อยวาง เมื่อปัญหาที่ไม่อาจแก้ไขได้ผ่านเข้ามา อยู่กับความทุกข์ได้โดยที่ไม่รู้สึกทุกข์"..สาธุธรรมค่ะ ^^

 

ผลปฏิบัติธรรม

อยากแชร์ประสพการณ์ผลการปฏิบัติธรรมเพื่อทุกท่านได้อนุโมทนากับท่านเหล่านี้และเป็นกำลังใจ เป็นแรงบันดาลใจในการประพฤติปฎิบัติครับ ไทย : ผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติ

 

ได้เยอะแยะเลยครับ อยากให้ทุกคนหันมาทำกันเยอะๆ สาธุๆๆ

 

1. ได้หน้าตาผ่องใส จากศีลที่พยายามรักษา ไม่จำเป็นต้องแต่งหน้ามากเพื่อปกปิดตัวเอง
2. ได้จิตใจเยือกเย็น จากพรหมวิหารธรรมที่พยายามดำรงไว้ในจิต
3. ได้ความชุ่มชื่นในจิตใจ ทุกครั้งที่ระลึกถึงคุณของพระไตรสรณคมน์

 

ขอโมทนาบุญกับผลของการปฎิบัติธรรมของทุกท่านด้วยนะครับ สาธุ.....................ครับ

 

อยู่กับความทุกข์ใจได้มากขึ้น มีเพื่อนเป็นสัตว์มากขึ้นโดยเฉพาะสุนัขที่ยากไร้ (ยกเว้นตระกูลงูซึ่งยังสติไม่แข็งแรงนัก) ซาบซึ้งกับความช่วยเหลือทุกแบบ ซาบซึ้งกับสายพระโพธิสัตว์ พบกัลยาณมิตรมากขึ้น รอดพ้นภัยพาลฯลฯ ดิฉันขอตั้งจิตอธิษฐานให้ทุกรูปนามพ้นทุกข์และเข้าสู่มรรคผลที่ตั้งใจ สาธุค่ะ

 

อยู่ในโลกนี้มาสี่สิบกว่าปีแล้ว ครั้นเมื่อจำความได้ว่า ตอนยังเด็กยายพาไปทำบุญที่วัดเป็นประจำ บ้างครั้งก็ไปกับแม่ หรือแม่ให้ไปเองบ้าง บ้านฐานะค่อนข้างยากจน เป็นกระท่อมหลังเล็กๆ เตี้ย อยู่กันสี่คน หลังคาเป็นหญ้าคา ฝากับพื้นเป็นฟาก ที่เป็นกระดานมีที่เดียวคือบันได ไฟฟ้า ประปา ส้วมไม่มี แต่ก็ไม่รู้สึกทุกข์ร้อนอะไร คืนหนึ่งก่อนนอน มืดตึ้บตื๋อ เห็นเงาดำคล้ายคนเป็นพัน สูงถึงหลังคา ยืนแออัดยัดเยียดเกาะฝาห้อง มาดุเราพร้อมชี้มือชี้ไม้มาที่เรา ตัวที่ดุแล้วจะถูกตัวที่ไม่ได้ดูดันออกไป ประมาณ ข้าฯ ขอดูมันมั้ง แต่ไม่ร้สึกกลัวอะไร เนื่องจากเป็นเด็กมากยังไม่เข้า ป.1 เลย ดูจนเพลิน บอกให้แม่ดู แม่บอกมึงมันบ้า กูไม่เห็นอะไรเลย เห็นอยู่อย่างนี้ นานหลายเดือน จนกระทั้ง พ่อสร้างบ้านใหม่ รื้อหลังเก่า พอโตมาช่วงวัยรุ่น ลืมเรื่องนี้ไป จนทำงาน ช่วงนั้นใช้ชีวิตเปลืองมาก เหมือนตัวเองจะไม่ตาย ยังหนุ่มอยู่ ไม่คิดจะทำบุญทำทานอะไร กับเขา ศีลห้าขาดวิ่นทุกข้อ แบบจองนรกไว้ทุกขุม จองเปรต อสุรกาย เดรัจฉาน เผื่อไว้อีกต่างหา จนกระทั้งปัจจุบัน เริ่มคิดได้ ทำบุญทำทานมากขึ้น พยายามรักษาศีลห้า รักษาได้มั่งไม่ได้มั่ง โดยเฉพาะข้อ 5 ขาดวิ่นทุกวัน เงินไม่มีใช้ เอาไปกินเที่ยว เล่นการพนัน มั่วกาม พอเริ่มทำบุญ มากขึ้น กลัวกรรมจะตามทัน อบายภูมิที่จองไว้ จะบังคับให้ไปทำสัญญา เริ่มรักษาศีลห้าได้มากขึ้น เห็นทุกข์ เห็นสุข รู้ทุกข์รู้สุข จนคิดว่า นี่หรือ มนุษย์ที่เราอยากเป็น เห็นคนรู้จักกัน ตายมากขึ้นเรื่อย โดยเขาเหล่านั้น ไม่มีโอกาสแก้ตัว เห็นคนแก่ที่ไปทำบุญที่วัดด้วยความยากลำบากเนื่องจากสังขารไม่อำนวย จึงคิดว่า เราเริ่มทำตอนมีแรงดีกว่า รอแก่แล้วค่อยทำ จะไม่ทันการ จึงเริ่มดีกับทุกคน ทั้งพ่อแม่ลูกเมีย ( พ่อแม่เป็นอรหันต์ของลูก ) จึงทำบุญกับพ่อแม่มากขึ้น ให้เงินใช้บ้าง พาไปวัดบ้าง อยากได้อะไร ถ้าไม่เกินปัญญา พยายามจัดหาให้สุดความสามารถ วันพระไปทำบุญทุกครั้งเท่าที่โอกาสอำนวย คนไปทำบุญมีนิดเดียวเอง แต่คนไปเที่ยวผับเธค ฟังเพลง คาราโอเกะ เที่ยวหมอนวด ทำไมแน่นยังกะกินฟรี แถมยังมีภัยตามมาด้วย เช่น ชกต่อยตีรันฟันแทง เกิดอุบัติเหตุ จึงเข้าใจว่า ที่พระพุทธองค์นั้น พูดถูกเผง ( คนไปสวรรค์มีน้อย คนไปนรกมีเยอะ ) เพราะตั้งแต่ไปทำบุญ เข้าใจว่ากระแสบุญคนหลายคนมารวมกัน ที่วัดจึงไม่มีเรื่องชกต่อย ไม่มีไฟไหม้เหมือนไหม้ผับไหม้เธค คนตายเป็นร้อย ย้อนนึกกลับไปถึงรูปเงาดำที่เจอ ตอนเด็ก น่าจะเป็นโจทก์เก่าตามมาจองกฐิน หรือไม่ก็พรรคพวกมาขอส่วนบุญ จึงอุทิศบุญให้ ทำบุญ รักษาศีล สวดมนต์ ภาวนา แต่ยังไม่คืบหน้า ตอนนี้กำลังพยายามอยู่ ตั้งใจว่า จะหลุดพ้นชาตินี้ ตอนนี้รู้สึกดีขึ้น ประมาณว่า แคล้วคลาดจากเหตุร้ายเป็นประจำ เข้าใจว่ากรรมดีกำลังให้ผล ส่วนกรรมชั่วขอผัดผ่อนไปก่อนนะครั้บ เลยทำบุญทำดีมากขั้นเรื่อยๆ ทำทานทุกประเภท เพื่อหนีกรรมชั่ว ให้ทิ้งระยะห่างไปก่อน พยายามทำบุญให้ต่อเนื่อง ชีวิตดีขึ้นทันตาเห็น ปัญหาที่เจอแก้ไขได้หมด บางครั้งเกิดปิติสุขอย่างที่ไม่เคยเป็น หากตายตอนนั้นได้จะไม่เสียดายชีวิตเลย แต่กรรมเรายังมี ยังต้องเดินต่อไป .................. ขออนุโมทนาในความดีที่ทุกท่านได้ทำมา ขอให้ท่านทั้งหลายที่โพสต์ขอความมานี้ จงประสบแต่ความดี ปราศจากความทุกข์ อิทังเม ญาตินัง โหนตู สุขิตา โหนตะ ญาตะโย

 

เชื่อในเรื่องภพภูมิ เชื่อในเรื่องกฏแห่งกรรม กราบขอขมาและขออโหสิกรรมต่อพ่อแม่และผู้มีพระคุณ รู้สึกต่อผู้อื่นในทุกภพภูมิเป็นเพื่อนเราและช่วยบรรเทาทุกข์ให้เค้าตามความสามารถ รักษาศีลห้าเต็มความสามารถและศีลแปดในวันพระ รู้กายเวทนาจิตธรรมมากขึ้ึน บางครั้งจิตผ่องใสบางครั้งจิตเศร้าหมองแต่ก็เป็นอิสระจากสิ่งเร้าต่างๆมากขึ้นครับ

"ขอมีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นที่พึ่งเพื่อความหลุดพ้นเพื่อมรรคผลนิพพาน"

(ขอความเจริญในธรรมจงมีแก่เพื่อนร่วมทางที่กำลังตะเกียกตะกายออกจากวัฏสงสารทุกท่านครับ)

 

รู้ถึงความสงบเย็นในจิตใจแม้ภายนอกจะวุ่นวายแต่ใจเราเย็น

รู้จักเดินทางสายกลาง ไม่เอาทุกข์ที่มีอยู่ทั้งตัวเองและคนอื่นมาพัวพันความคิดให้จิตยิ่งเศร้าหมอง

รู้จักมองดูตัวเองมากกว่าไปคิดถึงอารมณ์คนอื่น รู้จักอารมณ์ตัวเองพินิจพิจารณาว่าควรหรือไม่หากจะแสดงอารมณ์นั้น ๆ ออกไป จะมีผลดีหรือเสียอย่างไร ตั้งมั่นในธรรมเป็นเครื่องขัดเกลา

เมื่อเห็นทางออกแห่งทุกข์ หนทางแห่งการปล่อยวาง รู้จักใช้ชีวิตให้สุข-ทุกข์ในเรื่องที่จำเป็น และปรับเปลี่ยนวิธีคิดใหม่ พยายามตั้งตนอยู่ในศีล 5 เพื่อไม่เบียดเบียนสิ่งใดมันรู้สึกเย็นและสงบใจแม้จะไม่ได้ตลอดเวลา แต่นี่คือหนทางของพระพุทธองค์ที่ได้ลองปฎิบัติตามและเห็นผลแห่งการปฎิบัตินั้นเอง


รู้จักพินิจพิจารณาต่อสิ่งรอบด้าน พิจารณาสิ่งที่เห็นที่เป็น คำพูดชวนเชื่อต่าง ๆ นา ๆ
ต่อให้มีใครมาชักชวนให้ไปเข้าลัทธิ นิกายอะไรแปลกใหม่ แค่ได้เข้าไปสัมผัสและพิจารณาเราก็รู้เองเห็นเองว่าใช่ที่เราควรปฎิบัติตามหรือไม่ เพราะมีสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจเช่นคำสอนของพระพุทธองค์ที่เราเห็นจริงแล้วว่านี่แหล่ะที่ไม่ต้องมาชักชวนพะเน้าพะนอและเรียกเก็บเงินโดยกำหนดราคาจึงจะได้มาซึ่งสวรรค์วิมาน มันอยู่ที่ใจที่ความคิดของเรามากกว่า ไม่ต้องใช้เงินสักบาท ก็อยู่มีสรวงสวรรค์ที่เห็นชัดแจ้งอยู่ทุกวินาทีจิตนั่นคือ ในใจของเรา เท่านี้ก็อิ่มเอมใจที่ได้เป็นชาวพุทธมีคำสอนพระพุทธองค์เป็นที่พึ่ง สวดมนต์กรรมฐานครั้งใด อธิษฐานอย่างเดียว "ขออย่าให้ข้าพเจ้าหลงทางจากคำสอนของพระองค์เลย หากหลงหรือเดินตามคนอื่นไปโดยไม่รู้ ก็ขอให้ได้รู้ได้เห็นด้วยตัวเองว่าสิ่งเหล่านั้น แท้จริงแล้วคืออะไร ขออยู่ในพระพุทธศาสนาอันมีพระพุทธเจ้าไปตลอดจวบจนสิ้นกาลนาน"

 

แต่ก่อนนึกว่าตัวเองพอใช้ได้

พอมาปฎิบัติ ถึงรู้ว่าตัวเองยังชั่วอยู่

 

ตกหลุมรักอย่างมีสติมากขึ้นค่ะ

แม้อกหักก็ไไม่ทุกข์มาก

เนื่องจากจิตปรุงแต่งในทางอยากได้ อยากมี อยากเป็นน้อยลง

รู้จักมีความสุขกับตัวเองมากขึ้น