อยากทราบว่าทำกรรมอะไรพ่อแม่ถึงไม่รัก

ผมเกิดมาผมจำไม่ได้ว่าผมได้รับความรักจากพ่อแม่ตอนนี้ แต่ทำจำได้นั้นกลับกันเลยครับ คือพ่อกับแม่ผมเขาอย่ากัน ผมเองก็อยู่กับแม่ แต่พอหลังจากที่พ่อกับแม่อย่ากันผมก็รู้สึกว่าทั้งสองคนไม่สนใจอะไรผมเลย พ่อเองก็ตักขาดจากการติดต่อไม่มีโทรหาหรืออะไรเลยครับโทรไปก็ไม่รับสายบ้างเลย และแม่แค่เห็นหน้าผมก็ด่าผมด่าจนแบบเหมือนไม่ใช้ลูกของตัวเอง ผมโดนแม่ด่ามาหมดทุกคำด่าแล้ว แค่เห็นหน้านะครับทำขนาดนี้ คงคิดว่าเกินไปแต่ว่ามันจริงครับ

อยากทราบว่าผมต้องทำอย่างไรครับถึงจะหยุดกรรมนี้ได้หรือบอกวิธีอยู่กับมันมาก็ได้ครับจะได้ชดใช้ให้หมดไปในชาตินี้ชาติหน้าจะได้ไม่ต้องเจอแบบชาตินี้อีกผมเจ็บปวดมากรู้สึกอยากตายจริงๆ

 

อย่าพึงคิดสั้นนะครับ .. ผมขอเป็นกำลังใจ เอาใจช่วยครับ

อยากให้อดทน โดยการค่อยช่วยเหลืองานการให้แม่ทุกอย่าง ..
อาจจะต้องลองเปลี่ยนพฤติกรรมตัวเอง คอยสอดส่องว่าแม่เรา
เค้าชอบอะไรไม่ชอบอะไร แล้วอำนวยความสะดวกให้ท่าน
โดยที่ท่านไม่ต้องร้องขอ

ส่วนจังหวะไหนเห็นท่าจะไม่ดีขึ้น ก็ชิงหนีอยู่ห่างๆ ครับ
แต่ไม่ใช่ทอดธุระ เที่ยวเล่นสบายใจเฉิบนะครับ

(แนวทางผมก็มีประมาณนี้ครับ)

 

คิดดี พูดดี ทำดี ต่อไปเรื่อยๆ ค่ะ
อย่าไปคาดหวังความรักจากท่าน
แต่หมั่นปลูกต้นรักให้เติบโตในจิตใจของเราเอง เผื่อแผ่ไปสู่คนรอบข้าง
วันหนึ่งเมื่อรู้จักรักและรู้จักคุณค่าของตัวเองดีพอ คุณจะเลิกเรียกร้องความรักจากคนรอบข้าง
เรียนรู้จิตใจตัวเองให้มากๆ ปัญหานี้ใช้ความอดทนแก้อย่างเดียวไม่ได้หรอกค่ะ
คือจะบอกว่าอย่าทนอยู่กับปัญหา แต่พยายามเข้าใจและรู้จักปัญหา
ซึ่งวิธีที่ดีที่สุดก็คือเรียนรู้มันจากจิตใจของตัวเราเองนี้ละ
เป็นกำลังใจให้นะ สู้ สู้

 

สิ่งที่เกิดกับเรานั้น ฟ้องถึงเหตุเก่าที่สอดคล้องกันที่เราทำไว้เอง เพราะไม่มีอะไรเลยในโลกนี้ที่เกิดเองโดยปราศจากเหตุ หรือเกิดเพราะฟลุคหรือซวย ทั้งไม่มีเทพเจ้าที่ใหนสามารถมาบันดาลอะไรๆให้เกิดแก่ใครได้จริง..ท่านจขกทพึงทราบความจริงนี้ไว้เสียแต่แรกเพื่อจะได้วางใจได้ถูกสืบไป..

ก็ตนในสมัยใดสมัยหนึ่งในวัฏฏะสงสารอันยาวไกล ได้เคยอยู่ในฐานะที่มีอำนาจสามารถครอบงำคนอื่นได้มาแล้ว ครั้งนั้น ตนนั้นก็ไม่คิดเมตตาใครๆเขา ถืออำนาจว่าตนเป็นใหญ่ กล่าวผรุสวาจา ใช้มิจฉาวาจากับใครๆด้วยกำลังแห่งกิเลสลากจูงไปเต็มที่ บัดนี้ ผลอันตรงสอดคล้องกับเจตนาตนก็ได้รับปัจจัยตามมาส่งให้ได้เสวยให้เข้าถึงทุกข์เจ็บปวดเช่นนี้ ท่านจขกท จะโทษใครได้เล่า?...บาปและบุญนั้น ใครๆทำให้กันไม่ได้แน่ ทั้งตนเท่านั้นเป็นเจ้าของที่ต้องรับผลเอง แม้ท่านลืมไปแล้วว่าเคยทำอะไรไว้ แต่บาปบุญไม่เคยลืมท่านเลย ผลทั้งหลายจะคอยตามส่งให้ท่านอย่างซื่อสัตย์เที่ยงตรงยิ่งกว่าความเทียงตรงใดๆในโลก...

ท่านจขกท พึงทราบว่าแม้ขณะที่ท่านได้รับความขมขื่นใจจากคำดุด่าของแม่แล้วเกิดโทสะแค้นใจคิดร้ายตอบ นี้ก็เป็นบาปใหม่ในใจตน อันจะยังผลน่าขมขื่นมาอีกในภายหน้า...

ท่านพึงพิจารณายอมรับว่าผลอันเลวร้ายนี้ด้วยความเข้าใจที่ถูกตรงดังชี้แจงไว้ในตอนแรก ...เพียรอดทนอดกลั้นต่อผรุสวาจาของแม่ด้วยความเข้าใจเห็นใจว่า แม่เองคงจะคับแค้นเพราะภาวะที่ครอบครัวที่ต้องแตกแยกพังทลายลง แม่คงไม่มีที่ระบายโทสะอันพลุ่งพล่านนั้น จึงได้อาศัยลูกคือท่านเป็นที่ระบาย..ท่านพึงมองอีกด้านหนึ่งของแม่ว่า หากแม่เกลียดชังเราจริงแล้ว แม่คงขับไล่เราออกไปจากชีวิต ไม่ทำงานหนักเหนื่อยเพื่อหาเงินมาเลี้ยงดูเราจนถึงบัดนี้เลย มองให้เห็นความจริงนี้ให้ได้ อาจช่วยเบี่ยงเบนความคับข้องใจลงได้บ้าง...ใครจะรู้ว่า แม่นั่นรักลูกเสมอ แม้ในการดุด่าด้วยถ้อยคำเผ็ดร้อนนั้น แม่เองทำไปด้วยหวังดี และรู้สึกขมขื่นเจ็บปวดสาหัสเพียงไรเมื่อต้องดุด่าลูก--เลือดในอกตนเอง...เช่นนั้น...พึงอภัยให้แม่ สงสารเห็นใจแม่ เจริญกรุณาให้เเม่ว่า ต่อไป ผลอันน่าทุรนทุรายเยี่ยงเดียวกับที่ท่านประสบนี้ จะไปปรากฏแก่แม่ในอัตภาพใดหนอ ...ขอแม่อย่าได้พบเรื่องเลวร้ายอย่างท่านเลย แผ่เมตตาให้แม่เนืองๆ ให้ท่านทราบเรื่องกรรมและวิบากได้โดยเร็ว จะได้ยุติบาปเวรภัยแก่ตนและบริวารลงได้ในไม่ช้า....

ท่านจขกท เอง เมื่อและหากสามารถยืนได้ด้วยลำแข้งตน พึงปรารภที่จะตอบแทนคุณแม่ให้ดีที่สุด อย่าได้ท้อเลย เพราะนี่คือโอกาสแก้ไขสิ่งผิดพลาดที่ตนเคยทำมาในอดีตกาล ท่านได้ฐานะดีที่จะทำคืนแล้วในเวลานี้ ขอเป็นกำลังใจให้ท่านพ้นวิบากแย่นี้โดยเร็วครับ...

 

อย่างแรกก็ต้องเลิกคิดมากก่อน ให้มีสติอยู่กับปัจจุบันให้มากขึ้น เวลาที่เราไม่โดนด่ามันมากกว่าเวลาที่เราโดนด่าอีก แต่เราไม่มีสติรู้ว่าเราไม่ได้โดนด่าแล้ว จะรู้แต่เวลาที่เราโดนด่าเท่านั้น แล้วก็เก็บเอามาคิด ถ้าคุณมีสติรู้ถึงเวลาที่ไม่โดนด่ามากขึ้น คุณก็จะเห็นเวลาที่คุณถูกด่าสั้นลงเรื่อยๆ เพราะปกติถ้าเรากลัวหรือระแวงอะไรเราก็จะยิ่งเจอ แนะนำให้รู้อยู่กับปัจจุบันมากขึ้น แล้วก็สวดมนต์มากขึ้น ลองอาราธนาศีล 5 สมาทานศีล 5 แล้วสงดมนต์เช้าเย็นจะดีขึ้น

 

อย่างนี้ต้องบวช

 

อย่าไปคิดมาก คนมันก็มีได้อย่างเสียอย่าง กันทุกคน ชีวิตมันไม่มีอะไรเพอร์เฟ็ค คนที่พ่อแม่ไม่รักอาจจะเป็นที่รักของสังคมก็ได้ อย่างดิฉัน มีแม่ที่รักมากจนเกินเลยแหละ รักจนงอนด้วย ขนาดพี่เราไปคุยกับป้าเพื่อนบ้าน หรือพาเพื่อนมาบ้าน แม่ก็จะไม่ยอม จะอิจฉา ทำนองนั้น พูดกันแบบตรงๆเลย หึงหวงลูก อยากให้ลูก ติดแม่ ไม่ไปติดคนอื่น แต่ชีวิตทั้งเรากับพี่ก็ไม่ค่อยดี คนอื่นเกลียด ทั้งๆที่ดิฉันเป็นคนดี แต่บางทีคนเค้าก็เกลียดเราไม่มีเหตุผลเช่นเดียวกับ เราเอง บางทีก็เกลียดบางคนอย่างไม่มีเหตุผล ดังนั้นอย่าไปหาคำตอบว่าทำไมแม่ถึงเกลียดคุณ อย่ามัวอมทุกข์ ดังนั้นตนต้องเป็นที่พึ่งแห่งตน
แต่คนที่รักเรา เค้าก็ไม่ได้อยู่กับเราตลอดไป วันนึงก็ต้องไปตามสังขารเสื่อม

 

ให้กำลังใจกับ จขกท นะครับ
กำลังอยากตั้งกระทู้ประมาณนี้อยู่เลย
ตัวเองไม่ค่อยถูกกับพ่อมาตั้งแต่เล็กๆ มีคุยได้หน่อยก็แม่นี่แหละ
น้องชายก็ไม่ค่อยพูดคุยกันเท่าไหร่ จนมาเดือนที่แล้วที่แม่ได้เสียลง
เหมือนกลายเป็นคนนอกไปเลย สัมพันธภาพเปลี่ยนไปอย่างบอกไม่ถูก
พอมาได้อ่านของคุณ ddman ทำให้ใจโปร่งเบาขึ้นกว่าเดิมมาก
ขอขอบคุณสิ่งดีๆที่ได้นำมากล่าวไว้ สาธุ

 

ไม่มีแม่คนใด ที่จะไม่รักลูกหรอกค่ะ ไม่ว่าลูกจะดีหรือจะเลวเพียงใด และเหตุผลนึงที่แม่ดุด่าท่านจขกท.สม่ำเสมอนั้นเป็นเพราะว่าท่านเห็นเราซึ่งเป็นลูก ท่านก็จะนึกถึงพ่อ และพ่อทำให้ท่านต้องเป็นทุกข์และรู้สึกโดดเดี่ยว จึงขอให้เห็นใจแม่และพยายามเข้าใจแม่ให้มากนะคะ แม้จะยาก เพราะบางทีคุณแม่เองก็อาจจะไม่เข้าใจตนเองด้วยซ้ำค่ะและสิ่งที่ทำก็ดูไม่มีเหตุผลเอาซะเลย ยังไงก็ขอให้เอาใจใส่ท่านแม้ท่านไม่ต้องการ ทำให้ดีที่สุดเท่าที่เราพึงกระทำให้ท่านได้ หรือทดแทนความทุกข์ที่แม่ขาดคู่คิดหรือพึ่งพิง เราต้องเป็นหลักให้แม่ค่ะ

หากพูดถึงกรรม คุณแม่ก็ถือว่าเป็นเจ้ากรรมนายเวรของท่านคนนึงเหมือนกันค่ะ และตัวท่านจขกท.เองก็กำลังชดใช้กรรมนั้นอยู่ อย่าชิงทำร้ายตนเองเพื่อหนีทุกข์เลยนะคะ เพราะนั่นจะเป็นวิบากกรรมหนักและใหญ่หลวงทีเดียวค่ะ .. ชดใช้กันไป วันนึงจะทุเลาเบาคลายลง..สวดมนต์แผ่เมตตาให้คุณแม่มากมากค่ะ เมื่อทำบุญก็นำส่งบุญให้ท่านเสมอๆ เพราะจะทำให้ท่านทุกข์น้อยลงและสบายกายและสบายใจขึ้นค่ะ.. เข้มแข็งนะคะ ^^

 

เขาบอกว่าคนที่มีรหัสกรรมเดียวกันจะได้มาเกิดในครอบครัวเดียวกัน เรื่องแบบที่คุณประสบอยู่เจอได้กับทุกเพศ ทุกวัย พ่อแม่เห็นลูกเป็นเด็กเสมอ อดทนแล้วแสดงความกตัญญูต่อไป ถ้าพ่อแม่ไม่รักท่าน เขาปาณาติบาตไม่อยากให้เกิดไปนานแล้ว

 

แผ่เมตตาให้มากๆ อย่าคิดแค้นเด็ดขาด มองในมุมกลับก็ถือโอกาสปล่อยวาง ได้บ้างไม่ได้บ้างก็ไม่เป็นไร ทุกครั้งที่โดนดุด่าให้รีบสังเกตความรู้สึกของเราทันทีว่าโดนบีบเค้นจิตใจมากน้อยแค่ไหน คอยบอกตัวเองว่าเราอโหสิกรรมบ่อยๆนะครับ

 

คุณเคยเอาใจท่านมั้ยล่ะ กงกรรมกงเกวียนครับ

 

ผมขอเป็นกำลังใจให้นะครับ ผมจะแนะให้แต่มีข้อแม้ อ่านแล้วคิดตาม แล้วนำไปปฎิบัติจริง

สิ่งที่คุณคิดที่ว่าท่านไม่รักเราแล้วจริงหรือ
- ถ้าท่านไม่รักเรา ท่านคงไม่ปล่อยให้เราเกิดมาแต่แรกแล้วเลี้ยงคุณจนโตมาได้ทุกวันนี้ ข้อนี้ลองคิดดูนะครับว่าจริงไหม

ว่าถึงเรื่องกรรม
-ผมไม่ทราบหรอกครับคุณทำกรรมอดีตกับบิดา มารดาทั้ง 2 อะไรไว้แต่ที่แน่ๆ ถ้าคุณไม่ทำมาผลย่อมไม่สนองเช่นนี้กับคุณ สิ่งที่ ณ ตอนนี้ควรคิด คือ การยอมรับกฏของกรรมเรียก ง่าย ๆ ก็ใช้กรรมกันไป ไม่คิดแค้น โกรธ พยาบาท เพราะมันคือความไม่สิ้นสุดของความทุกข์ ๆ ว่าง่ายๆ ท่านทั้ง 2 หากยังไม่เข้านิพพานหรือเรียกง่ายๆ ยังเกิดอยู่ อาจมาเกิดเป็นลูกคุณในภายหน้าได้ และการกระทำจะกลายเป็น กงกรรมกงเกวียน ฉะนั้นคุณก็ใช้ๆ ให้หมดไปชาตินี้

กรรมไม่สามารถล้างได้มีแต่ชดใช้และหนีกรรม
- สิ่งนี้ผมพิสูจน์มากับตัว ให้คุณทำบุญใหญ่ในที่นี้ ในพระพุทธศาสนามี 3 สิ่ง ไม่เกินกว่านี้แน่นอนคือ การให้ทาน รักษาศีล และภาวนา 2 อย่างหลังคุณไม่เสียเงินแถมบุญใหญ่มาก แต่กรณีเรื่องทานบุญใหญ่ที่ต้องสละทรัพย์ อาทิ สังฆทาน ร่วมจัดสร้างพระ ร่วมจัดสร้างวิหารทานต่าง ๆ และไม่เสียเงินคือ ธรรมะทานกับอภัยทาน ที่กล่าวมานี้คือให้คุณทำทั้ง 3 สิ่ง แล้วอุทิศส่วนกุศลและแผ่เมตตาให้ท่านทั้ง 2 ทำไปเถอะครับแล้วตัวท่านและบิดา มารดาจะดีเองถ้าจะให้ดีก็ให้ท่านอนุโมทนาบุญเราด้วย ถ้าไม่ได้ก็อุทิศไปก่อน

หมายเหตุ สิ่งที่แนะนำและบอกกล่าวผมพิสูจน์มาแล้วครับ

 

กรรมพ่อแม่ไม่รัก มีเหตุปัจจัยมาจากที่เราไม่รักพ่อแม่นั่นแหละครับ
อยากแก้กรรม ทำวันนี้ ทำปัจจุบันให้ดี รักพ่อแม่ให้ได้ก่อน
ถามว่า ถ้าคุณรักใครสักคนจริงๆ คุณก็จะรัก โดยไม่สนว่า
เขาเหล่านั้นจะทำดีกับเราหรือไม่
จินตนาการถึงผู้หญิงที่เรารักมาก ยอมทำเพื่อเขาทุกอย่าง
ถ้าเรารู้สึกอย่างนั้น รักให้ได้อย่างนั้น กับพ่อกับแม่
กรรมมันก็จะยุติลง ความทุกข์ที่มีมันก็จะหายไป
เพราะเราจะดีกับเขาเท่านั้น เราไม่หวังให้เขาดีกับเรา
พอเขาไม่ดีกับเรา เราก็ไม่ทุกข์
ทุกวันนี้ที่มีทุกข์ เพราะเราหวังให้เขาดีกับเรา แล้วมันไม่ได้
ก่อนจะให้คนอื่นดีกับเรา เราต้องดีกับเขาให้ได้ก่อน
ดีให้ได้แบบไม่มีเงื่อนไข ดีให้ได้แม้เขาจะไม่ดีกับเราเพียงใด
เพราะ...เขาเป็นแม่เป็นพ่อ เลี้ยงเรามา