การอยู่คนเดียวไปตลอดชีวิตเพราะกลัวการพลัดพรากเป็นความคิดที่ผิดมากไหม

ในห้อง 'ทุกข์และปัญหาชีวิต' ตั้งกระทู้โดย เอ็นจอย, 13 มกราคม 2005.

  1. เอ็นจอย

    เอ็นจอย บุคคลทั่วไป

    ค่าพลัง:
    +0
    การอยู่คนเดียวไปตลอดชีวิตเพราะกลัวการพลัดพรากจากสิ่งที่รัก เช่น ลูกเมียเป็นต้น เพราะตอนเด็กๆไม่เคยรู้เลยว่าเกิดมาต้องตาย พอรู้จึงมีความคคิดว่า ไม่น่าเกิดมาเลย เพราต้องเสียใจกับความตาย และไม่อยากมีห่วงอีกต่อไป เป็นความคิดที่ผิดหรือมากไหม
     
  2. mikky

    mikky เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    19 พฤศจิกายน 2004
    โพสต์:
    892
    ค่าพลัง:
    +577
    ไม่เห็นผิดอะไรเลย แปลว่าคุณเริ่มเห็นทุกข์ในวัฏฏสังสารแล้ว ดีมากครับ
     
  3. มหาชัย

    มหาชัย สมาชิกใหม่

    วันที่สมัครสมาชิก:
    15 มกราคม 2005
    โพสต์:
    1
    ค่าพลัง:
    +0
    การเข้าถึง....สัจธรรม...อันเป็นมหาสัจจะแห่งชีวิต....หาผิดไม่
    ด้วยมองเห็น....ภัยยิ่งใหญ่....ในโอฆะ...สงสาร
    ด้วยเห็นแล้ว....ว่าฃีวิต...เป็นกองทุกข์..อันโอฬาร
    จงจำเริญ...วิปัสนา...กรรมฐาน...เพื่อนิพพาน....เถิดท่านเอย....
     
  4. จรัล

    จรัล เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    14 พฤษภาคม 2008
    โพสต์:
    295
    ค่าพลัง:
    +406
    ดีที่สุด ถูกต้องที่สุดครับ
     
  5. Nirvana

    Nirvana เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    9 กุมภาพันธ์ 2005
    โพสต์:
    8,188
    ค่าพลัง:
    +20,865
    เป็นความเห็นที่ผิด น่ะครับ

    จะอยู่คนเดียวหรือร่วมกันหลายคนก็ต้องพลัดพรากจากกันนั่นแหละ ครับ

    ต้องพลัดพรากจากของรัก เช่น จากบ้าน จากสิ่งของที่หวงแหน เป็นเรื่องปกติธรรมดาโลก

    ทำไมไม่คิดกลับกันล่ะครับ ว่า....
    มีคนมาอยู่ด้วยกัน จะได้ไม่เหงา และช่วยส่งเสริมซึ่งกันและกัน...บ้างล่ะ ครับ

     
  6. azalia

    azalia เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    31 พฤษภาคม 2008
    โพสต์:
    626
    ค่าพลัง:
    +579
    เข้าใจค่ะ...เพราะเคยเป็นและปัจจุบันยังเป็นอยู่ แม้จะดีขึ้นบ้างแล้วก็ตาม ;10
    แต่ก็ยังเลือกที่จะอยู่คนเดียว...เพราะเห็นสัจจะธรรมของความไม่เที่ยงทั้งปวง
    ความรักก็ไม่เที่ยง ความเป็นหนุ่มสาว ความสวยงามก็ไม่เที่ยง อารมณ์ความรู้สึกของคนเราก็ไม่เที่ยง ...ทุกสิ่งล้วนเป็นทุกข์...ยึดมั่นถือมั่นอะไรไม่ได้
    วันนี้รักแทบขาดใจ...วันพรุ่งนี้อาจเปลี่ยนเป็นเกลียดกันก็ได้
    ขึ้นอยู่กับกรรมที่ทำร่วมกันมา ...หากเราไม่รู้สึกผูกพันมากจนขนาดอยากร่วมชีวิตกับใครได้ ก็อย่าฝืนใจเลยค่ะ...อยู่คนเดียวเป็นดีที่สุด

    คนที่คิดแบบนี้จึงต้องอยู่เป็นโสดเรื่อยๆ...จนกว่าจะพบ "คู่ธรรม คู่บารมี" ที่ทำให้รู้สึกอบอุ่น ปลอดภัย มั่นใจและไว้ใจให้เป็นเพื่อนเดินทางในสังสารวัฏอันยาวไกลนี้...
    แต่ถ้าไม่ใช่คู่ลักษณะนี้...การอยู่เป็นโสด ประพฤติพรมจรรย์ พัฒนาจิต น่าจะเป็นหนทางเลือกที่ประเสริฐสุดค่ะ

    ;aa51
    แต่ความรู้สึกแบบนี้ไม่ค่อยดีนะคะ เป็นด้านลบ เหมือนคนมองโลกในแง่ของอาการสิ้นหวัง...ขาดพลังชีวิต ในการสร้างสรร
    เพราะเราเกิดมาเป็นมนุษย์ เป็นโอกาสที่ดีและมหัศจรรย์ในการเรียนรู้เพื่อการพัฒนาดวงจิต ให้สูงขึ้น...ได้โอกาสสร้างกุศล เพื่อการหลุดพ้น
    ความตายไม่ใช่การหลุดพ้น...เราอาจไปผุดเกิดเป็นสัตว์ เป็นอสุรกาย เปรต สัตว์นรก...ซึ่งเป็นทุกข์คติภูมิ...ทนทุกข์ทรมานกว่าการเป็นมนุษย์มากมายหลายเท่า...หากไม่อยากเป็นมนุษย์อีก...จงเร่งสร้างกุศลมากๆเพื่อการหลุดพ้นอย่างถาวร คือ "นิพพาน" หากยังไม่หลุดพ้นถาวรก็จะไปเกิดในสุขคติภูมิแทน ซึ่งสุขคติภูมิที่สูงกว่ามนุษย์ คือ ภูมิของ สวรรค์ และ พรหม

    ;aa8;22
     
  7. ผู้หญิงธรรมดา

    ผู้หญิงธรรมดา เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    16 มกราคม 2008
    โพสต์:
    1,122
    ค่าพลัง:
    +536
    ไม่ผิดหรอกค่ะ
    แต่ความจริง ความตาย ความเกิดมันเป็นธรรมชาติของสัตว์โลก วันหนึ่งคุณมีใครเข้ามาในชีวิต คุณอาจเปลี่ยนความคิดเอง ก็ไม่ใช่เรื่องผิดอะไรอีกแหละค่ะ ให้มันเป็นไปตามธรรมชาติเถอะค่ะ
     
  8. ผู้หญิงธรรมดา

    ผู้หญิงธรรมดา เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    16 มกราคม 2008
    โพสต์:
    1,122
    ค่าพลัง:
    +536
    อย่าไปทุกข์ กับความคิด ค่ะ
     
  9. @^น้ำใส^@

    @^น้ำใส^@ เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    26 ตุลาคม 2005
    โพสต์:
    2,330
    ค่าพลัง:
    +4,674

    เพื่อนร่วมเดินทางในสังสารวัฏอันยาวไกล....

    อนุโมทนานะคะ;17
     

แชร์หน้านี้

Loading...