ก็แค่การเปลี่ยนที่ร้องไห้สำหรับบางคน

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=7 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=left><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=headline vAlign=baseline align=left>Kamome Diner : ก็แค่การเปลี่ยนที่ร้องไห้สำหรับบางคน</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD bgColor=#cccccc height=1></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>โดย โสภณา เชาว์วิวัฒน์กุล</TD><TD class=date vAlign=baseline align=left>22 พฤษภาคม 2551 14:15 น.</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 align=right border=0><TBODY><TR><TD width=5></TD><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width=450 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle width=450> </TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE> ดิฉันฝันถึงการเดินทางไกลบ่อยเท่าที่โอกาสและเวลาจะเอื้ออำนวย

เหตุผลของดิฉันคงไม่แตกต่างจากคนอื่น ก็แค่อยากเที่ยว อยากผจญภัย อยากพบปะผู้คนใหม่ๆ อยากเห็นโลกในมุมที่ต่างออกไป อยากพาตัวเองไปอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่เราไม่รู้เรื่องรู้ราวเลยสักกระผีก เพื่อพิสูจน์ว่า สัญชาตญาณเอาตัวรอดยังคงใช้งานได้ดีหรือไม่ ฯลฯ

อย่างไรก็ตาม ระยะหลังดิฉันสังเกตพบว่า มีสาเหตุปัจจัยอีกอย่างหนึ่งซึ่งเป็นแรงผลักดันให้อยากเดินทางที่แรงพอกัน นั่นคือ ความรู้สึกไม่พอใจในภาวะปัจจุบันของตนเอง เบื่องาน เบื่อบ้าน เบื่อคน ขอไปไกลๆ ไปให้พ้นๆ สักระยะ แล้วค่อยว่ากัน