ที่ท่าน พระพุฒาจารย์โตพรหมรังสี เคยเขียนไว้ ยังใช้ได้ไหมครับ เรื่องอาชีพที่บาป

คือที่ผมหายไปนี่ผมสอบใบอนุญาตให้ว่าความของสำนักฝึกอบรมวิชาชีพแห่งสภาทนายความมา ตอนนี้อยู่ในช่วยรอผลประกาศ คือท่านๆหลายคนคงรู้ว่าผมอยากเป็นทนายและก็กลัวบาปที่ผมเคยถามเมื่อก่อน และผมเจอข้อความเขียนไว้ดังนี้ครับไม่ทราบว่าจริงหรือไม่

อาชีพที่เสี่ยงต่อการตกนรก ตามกฎของโลกวิญญาณ

๑.ตำรวจ
ตำรวจในโลกมนุษย์ เมื่อตายแล้ว ต้องตกนรกเจ็ดชาติ เพราะว่าตำรวจถือว่าตัวมีกฎหมายทีสมมุติอยู่ในมือ เอะอะก็จะจับ ผิดถูกค่อยว่ากันที่หลัง ให้แก้กันที่ศาล

๒.อัยการ
อัยการในโลกมนุษย์ตายแล้ว จะต้องตกนรกห้าชาติ เพราะอัยการจะไม่รับรู้เรื่องผิดถูก จะต้องเอาผู้ต้องหาเข้าคุกให้ได้ เพราะอัยการจะถือหลักว่า เอาชนะความได้มากจะเป็นผลงานของอัยการ

๓.ผู้พิพากษา
ผู้พิพากษาในโลกมนุษย์ ตายแล้วจะต้องตกนรกสามชาติ เพราะว่าฟังตามขบวนการที่วางมาให้ ไม่ได้ไปสืบให้รู้จริงด้วยตนเองอย่างถ่องแท้ เพราะฉะนั้นคนบริสุทธิ์ที่ไม่รู้กฎหมาย จึงตัองติดคุกไปมากแล้วในโลกมนุษย์

๔.ทนายความ
ทนายความในโลกมนุษย์ ตายจากโลกมนุษย์แล้ว ต้องตกนรกสองชาติ เพราะทนายความจะไม่รับรู้อะไร คิดแต่ว่าจะทำอย่างไรที่จะให้ลูกความชนะเท่านั้น โดยกฎอันนี้ทางโลกวิญญาณถือว่ามีกุศลจิต แต่บางครั้งก็ช่วยคนทำผิดจริงให้ไม่ต้องติดคุก เป็นต้น

ฉะนั้น ท่านที่มีอาชีพเหล่านี้ ท่านควรพิจารณา มหาพิจารณา ในการกระทำของท่าน เพื่อไม่ต้องตกนรกขุมลึกๆ ท่านจะเชื่อหรือไม่แล้วแต่ท่าน สิทธิแห่งความเชื่อบังคับกันไม่ได้ เพียงบอกกล่าวให้ท่านได้ทราบไว้เท่านั้น

ด้วยความปรารถนาดีต่อมนุษยชาติ
สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี)
วันมาฆบูชา

อ้างอิง หนังสือ ธรรมะ จากดวงวิญญาณบริสุทธิ์ สมเด็จโต

เพราะพระพุฒาจารย์ท่านมรณะภาพเมื่อเกือบๆ 70-80 ปี มาแล้ว (ถ้าระบุเวลาผิดขออภัยนะครับ) แล้วเดี๋ยวนี้วงการยุติธรรมก็ดีขึ้นเรื่อยๆ (มั้ง) ซึ่งนักกฎหมายหลายคนก็ถือศีลและทำงานกฎหมายทำหน้าที่อ่ะครับ ข้อความด้านบนกับปัจจุบันยังใช้ได้หรอ ครับ

ปล.ที่ถามไม่มีเจตนาลบหลู่แต่อย่างใด ข้าพเจ้าขอขมาหากเป็นการลบหลู่ครับ

ปล.2 ช่วยอธิบายทีนะครับถ้าผมเป็นทนายที่ดีมีคุณธรรม รักษาศีล 5 มีพรหมวิหาร 4 อาจขาดตกบกพร่องบ้างนานๆที แต่ทำบุญตลอดเวลาจะเสี่ยงต่อการตกนรกไหม คือตอนนี้ผมเลือกอาชีพนี้ไปแล้วถอยไม่ได้แล้ว ขอบคุณครับผม

 

ผมตั้งกระทู้แนวนี้มาบ่อย แต่ครั้งนี้เป็นครั้งที่ต้องการคำตอบมากๆครับ จึงขอให้ท่านๆช่วยแสดงความคิดเห็นหน่อยนะครับ

ขอบคุณมากๆนะครับ

 

อย่าไปกลัว ตกแค่ 2 ชาติเอง พระพุทธเจ้าท่านไม่ห้ามหรอกอาชีพเหล่านี้ ทำไปเถอะ พระพุทธองค์ท่านตรัสว่าอย่าทำชั่ว แค่นั้นเอง อาชีพที่ท่านตรัสห้ามคือ
มีอาชีพที่พระพุทธเจ้าทรงตรัส ห้ามไว้ 5 อย่างเรียกว่า มิจฉาวณิชชา 5
มิจฉาวณิชชา 5
มิจฉาวณิชชา คือ การค้าขายที่ผิด หรือไม่ชอบธรรม หมายถึง
บุคคลไม่ควรค้าขายสิ่งเหล่านี้ ซึ่งถือว่าเป็นอันตรายต่อเพื่อนมนุษย์ต่อสัตว์และต่อสภาพแวดล้อม ประกอบด้วย
1. สัตถวณิชชา คือ การขายอาวุธ ได้แก่ อาวุธปืน อาวุธเคมี ระเบิด นิวเคลียร์ อาวุธอื่น ๆ เป็นต้น อาวุธเหล่านี้หากมีเจตนาเพื่อทำร้ายกัน จะก่อให้เกิดการทำลายล้างซึ่งกันและกัน โลกจะไม่เกิดสันติสุข นอกจากนั้นยังก่อมลพิษต่อสภาพแวดล้อมอีกด้วย
2. สัตตวณิชชา หมายถึง การค้าขายมนุษย์ ได้แก่ การค้าขายเด็ก ตลอดจนการใช้แรงงานเด็กและสตรีอย่างทารุณ
3. มังสวณิชชา หมายถึง การขายเนื้อสัตว์ เป็นการส่งเสริมให้ทำผิดศีลข้อที่ 1 คือการฆ่าสัตว์ตัดชีวิต โดยเฉพาะสัตว์ที่กำลังสูญพันธุ์ทุกชนิด หรือการค้าสัตว์เพื่อการฆ่า
4. มัชชวณิชชา หมายถึง การค้าขายน้ำเมา ตลอดจนการค้าสารเสพติดทุกชนิด
5. วิสวณิชชา หมายถึง การค้าขายยาพิษ ซึ่งเป็นอันตรายต่อผู้ใช้ รวมทั้งเป็นอันตรายต่อสัตว์และสิ่งแวดล้อมด้วย
https://www.facebook.com/vmedvipassana/posts/616283468386862

สรุปอย่ากลัว ทำไปเถอะ อย่าทำชั่วพอ

 

ขอบคุณมากนะครับ หลังจากผมได้ใบอนุญาติว่าความฯ (ถ้าได้) ผมจะยึดหลักพรหมวิหาร 4 ทำบุญบ่อยๆ เงินที่ได้ส่วนหนึ่งให้พ่อแม่ อีกส่วนนำไปทำบุญครับ สาธุๆๆครับ

 

อาชีพทนายความ มันก็อยู่ที่เราจะมีจรรยาบรรณในวิชาชีพมากแค่ไหน ถ้าเราหวังกอบโกย หวังรวย มันก็คงเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องซิกแซก ใช้เล่ห์เหลี่ยม ทนายความหลายๆคนหลอกดูดเงินจากลูกความทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจตั้งแต่ต้นว่าไม่มีทางชนะคดีได้ แต่ก็พูดปลอบใจว่าอาจพอมีทางชนะ เพราะหวังจะได้เงินในการสู้คดีเยอะๆ

คำว่า "เก่ง" ในวิชาชีพของทนายความ คือ ต้องมีอัตราหรือเปอร์เซ็นต์ชนะคดีสูง ก็จะทำให้มีชื่อเสียงมากขึ้นเรื่อยๆ คนใหญ่คนโต คนมีเงินก็จะมาจ้างให้ไปว่าความและรายได้ก็จะเข้ามาเป็นกอบเป็นกำ

แต่ถ้าเราเอาแบบเป๊ะๆ กฎหมายมายังไงก็เอาไปตามนั้น ชนะบ้าง แพ้บ้าง เราอาจจะไม่บาป ไม่ผิดจรรยาบรรณ แต่ก็คงไม่รวยแน่ๆ ซึ่งคงมีทนายความน้อยคนที่จะเลือกทำแบบนี้ อุตส่าห์เรียนกฎหมายมาอย่างหนักหนาสาหัส แต่จะมาเอาแค่นี้มันก็กะไรอยู่ เพราะลูกความทุกคนต่างอยากชนะคดีทั้งนั้น คงไม่มีลูกความคนไหนเอาชีวิตตัวเองไปฝากไว้กับอุดมการณ์ของทนายความที่ไม่รู้ว่าจะออกหัวหรือก้อย ถ้าคุณเลือกเดินตามทางนี้ฐานะการเงินของคุณอาจกระท่อนกระแท่น เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ขึ้นๆลงๆ คุณรับได้หรือเปล่าละ???

สรุป คืออาชีพทนายความมีความเสี่ยงสูงที่จะต้องตกนรก ดังนั้นเมื่อเลือกที่จะยึดอาชีพนี้แล้วก็ควรมีอุดมการณอีกด้านซึ่งก็คือช่วยเหลือผู้บริสุทธิ์ที่โดนรังแกให้ได้ชนะคดี ไม่ใช่พอรู้ว่าจะไม่ค่อยเงินก็ไม่อยากทำอย่าให้อำนาจเงินตรามามัวเมาให้เราห่างจากความดี เมื่อคุณตายไปอาจมีความดีหลงเหลือให้พอยิ้มได้บ้าง

 

ผมว่าคำถามนี้มันต้องขึ้นอยู่กับตัวคุณนะครับ แน่นอนเลยไปทำงานพวกนี้ โอกาสที่จะต้องทำบาป รับเงินใต้โต๊ะ ทำผิดกดหมายมันมีชัว ที่แย่กว่านั้นคือ เกิดพรรคพวกคุณ หรือคนในองกรณ์คุณ โกงกันทุกคน แล้วคุณไม่โกง ก็อาจจะโดนเด้งไปอยู่ตำแหน่งต่ำๆนะครับ หรือ อาจจะโดนรุมแกล้งก็ได้นะครับ

ถ้าผมเป็นคุณนะ ผมจะเป็นทนายอิสระให้รัฐบาล หรือไม่ก็เป็นทนายเพื่อ ช่วยองกรณ์สาธรณชน มันได้ทำประโยชน์ชัวๆครับ

 

ก็จริง บางที่เราคิดว่าเราทำถูก แต่จริงๆมันผิด คนไม่ผิด คนไม่มีเงินกลายเป็นแพะรับบาป

 

ขอแสดงความยินดีในความสำเร็จในการศึกษาทางโลกของท่านไผ่ด้วยครับ..

กิจการงานใดในโลกทั้งหมด หากผู้เจริญกิจการงานนั้นด้วยอำนาจ โลภะ โทสะและโมหะแล้ว ล้วนเป็นช่องทางของ"อาชีพทุจริต"(มิจฉาอาชีวะ)ทั้งนั้นทั้งนั้นก็ชนทั้งหลายย่อมขวนขวายที่จะได้ทรัพย์มา เขาย่อมล่วงศีลบ้าง ล่วงอกุศลกรรมบท๑๐บ้างเนืองๆ ...เพื่อให้งานนั้นสำเร็จลุล่วงไป เพื่อได้ทรัพย์มา...จริงอยู่ฆราวาสบางท่านเพียรเพื่อ สัมมาอาชีวะของตน.. แต่ก็ทำได้ยากยิ่ง หรืออยู่ในอาชีพนัันด้วยความลำบากเหลือเกิน
ถ้าจะกล่าวไป ยกเว้นพระอริยะบุคคลที่เป็นฆราวาสแล้ว ปุถุชนอื่นๆ ที่จะไม่ล่วงบาปทำทุจริตในกิจการงานของตนย่อมไม่มีเลย อย่างน้อยก็กล่าวถ้อยคำเพ้อเจ้อ ซึ่งเป็นอกุศลกรรมบถที่สามารถพาไปสู่อบายได้..

แม้กระทั่งการบวชเป็นภิกษุ ซึ่งประมาณว่าเป็นสัมมาอาชีวะอย่างเลิศ แต่ถ้าผู้บวชไม่รู้ว่าบวชเพื่ออะไรเสียอย่างเดียว ก็ทำบาปได้มากกว่าเหล่าอัยการหรือผู้พิพากษา เพราะความไม่รู้นั้น น่ากลัวกว่าการทำอาชีพอื่นมากมาย..

กลับมาที่ท่านไผ่ ซึ่งได้เลือกอาชีพนี้ไว้ก่อนแล้ว เมื่อได้ทราบความเสี่ยง(มันเสี่ยงทุกอาชีพครับ-- นี้ว่าโดยนัยแห่งพระอภิธรรม) แล้วตั้งใจที่จะหลีกเลี่ยงอกุศลกรรมด้วยการรักษาศีล๕ก็นับว่าเป็นแนวทางที่ดีมาก ทั้งยังจะเพียรเจริญกุศลขั้นทานให้มาก นี้ก็ชี้เจตนาที่ประเสริฐนัก แสดงว่า หิริโอตตัปปะของท่านมีกำลัง ก็หิริโอตตัปปะนี้คื"อริยทรัพย์"ภายในที่สามารถป้องกันเจ้าของไว้จากทุจริตทั้งทางกายวาจาใจ ท่านย่อมสามารถเจริญอาชีพไปตามครรลองของกุศลได้..

ที่สำคัญคือการวางเจตนา(ใจ)ของตนว่า ไม่ตกไปสู่ฝักฝ่ายของ พยาบาทวิตก ลำเอียงหรือเห็นแก่ลาภสักการะที่คาดหมาย ทำหน้าที่ไปตามครรลองของความถูกต้อง (พระโพธิสัตว์ในหลายชาติ ก็ทำหน้าที่ตัดสินคดีความ ) ทำด้วยความเที่ยงธรรม และมีปัญญาทราบชัดในเรื่องของกรรมอย่างถูกต้อง(ไม่ใช่เชื่อเรื่องเจ้ากรรมนายเวรที่ไม่มีในคำสอนของพระพุทธเจ้า) เมื่อเห็นถูก(มีสัมมาทิฏฐิ ก็จะไม่คิดผิด(มิจฉาสังกัปปะ) ไม่พูดผิด(มิจฉาวาจา)และไม่เพียรผิด(มิจฉาวายะมะ)สัมมาอาชีวะย่อมเป็นไปได้..

อนึ่ง ผู้ที่ทำผิดต่างๆ เบียดเบียนชาวบ้านอยู่ ผลบาปของเขาเอง"เท่านั้น"ที่มาแสดงให้เขาได้รับ ท่านไผ่หาได้เคืองแค้นเขาไม่ มีใจเมตตากรุณาอยากให้เขาพ้นทุกข์เสมอ ใคร่ให้เขาคิดและทำสิ่งกุศล มีปัญญาในพระธรรมของพระผู้มีพระภาคจะได้ไม่ล่วงทุจริตทำการชั่วหยาบอีก..นี้เป็นสิ่งที่ท่านไผ่ควรคิดไว้เมื่อต้องทำคดีความ เมื่อคิดถึงฝ่ายที่ถูก ก็ยินดีที่เขาพ้นทุกข์เสียได้..ความสงบราบรื่นของชุมชนหรือหมู่กลุ่มย่อมเป็นไปได้..เรียกว่าท่านไผ่ก็มีส่วนในการช่วยบรรเทาทุกข์แก่ชนส่วนมากด้วย..นี้คือกุศลเจตนาของท่านไผ่ที่ควรมี คือบำบัดทุกข์บำรุงสุขให้ชาวบ้าน..

แน่นอนทีเดียวว่า ชีวิตที่ต้องเกียวข้องกับสัตว์สังขารไรๆ.. ที่จะไม่เป็นบุญหรือบาปเลยนั้น..ไม่มีเลย..ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับเจตนาของตนว่าจะเกี่ยวข้องด้วยธรรมะหรืออธรรมะ ตรงนี้คือสิ่งที่ต้องใคร่ครวญและใส่ใจระวังสังวร...

ขอความดีคุ้มครองท่านไผ่ไว้ในอาชีพที่ท่านเลือก ท่านพึงทราบชัดตามจริงว่าเจตนาเป็นกรรม หากท่านมีเจตนาว่า ตนจะช่วยบำบัดทุกข์ให้ชาวบ้าน เจตนานั้นไม่ใช่เจตนาชั่ว ทั้งนี้ ท่านพึงทำการงานไปโดยความยุติธรรมจริง ไม่ใช่ทำด้วยกิเลส และรักษาเจตนานั้นไว้เนือง ๆแลไม่ปล่อยใจให้สะใจหรือดีใจเมื่อผู้ผิดถูกลงโทษ พึงเจริญกรุณสแก่เขาสอนเขาให้ทราบข้อธรรมด้วยถ้าท่านสามารถ แล้ววางอุเบกขาว่า สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของเฉพาะตนจริงๆ ใครอื่นทำแทนให้ไม่ได้เลย..

หากมีใครมาฟันธงว่าท่านต้องไปนรกเท่านั้น พึงทราบว่านั้นเป็นการสุ่มเดาที่ไม่มีเหตุผล เพราะหากท่านไผ่เจริญกุศลบ่อยๆเนืองๆ จิตคิดกลัวบาปเสมอ หากตายลงแล้วจิตมีกุศลเป็นอารมณ์ สุคติย่อมหวังได้..

 

ขอบคุณทุกๆท่านมากนะครับที่มาให้คำแนะนำ ผมเก็บเอาคำแนะนำของทุกท่านมาคิด วิเคราะห์ใต่ตรองแล้วครับ และก็ขอขอบคุณทุกท่านมาก คาดว่าอีกปีกว่าๆคงได้ใบอนุญาต ถ้าสอบผ่านทุกรอบ ใครมีปัญหาเดือดร้อนอะไร ปรึกษาอะไรก็มาหาผมได้นะครับเมื่อถึง เวลานั้นผมยินดีช่วยเต็มที่ครับ

และอุดมการณ์ผมคือรักษาศีล 5 มีหลักพรหมวิหาร 4 แข็งนอกอ่อนใน ถ้าเขาทำผิดก็หาเหตุบรรเทาโทษครับไม่ใช่ให้เขาหลุดคดีครับ กราบอนุโมทนาสาธุกับทุกท่านนะครับ สาธุๆๆๆๆ

 

มันก็น่าจะมีส่วนเหมือนกัน เพราะเวลาตัดสินคดีต่างๆ เค้าวัดกันที่หลักฐาน
แต่เค้าไม่ได้วัดจากความจริงที่เกิด เพราะเราไม่ได้อยู่ในเหตุการ ดังนั้นถ้า
เค้ายอมรับผิดก็ดีไป แต่ถ้าเค้าต่อสู้คดีกัน มันก็ต้องวัดกันที่หลักฐาน ว่า
ใครหลักฐานแน่นกว่ากัน เพราะฉะนั้นคงจะไม่แปลกถ้ามีคนถูกประหารฟรี
และติดคุกฟรี เหมือนอย่างที่เกิดขึ้น แต่ถ้าเราบริสุทธิ์ใจ ก็คงจะไม่เป็นไร
มั้งครับ อิอิ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน คงอยู่ที่การกระทำนั้นแหละครับ และกรรมของผู้อื่นด้วยครับ

 

ไม่ทราบว่าแหล่งที่มาของหนังสือเชื่อถือได้หรือไม่ แต่คิดว่าทุกอย่างสำคัญที่เจตนาของเราว่าบริสุทธิ์หรือไม่ครับ

 

ผมว่าสำหรับเมืองไทยอาชีพพวกนี้บาปจริงเเละตกนรกด้วย เพราะประเทศไทยกฏหมายคุ้มครองประชาชนไม่มีสิทธิภาพเพียงพอเเถม ข้างราชการก็โกงกินเป็นต้น ผมคิดว่าบางทีเค้าก็ไม่อยากทำหรอก อย่าง ตำรวจ ก็ต้องับคนที่สงสัยไว้ก่อน จะผิดจะถูกว่ากันอีกที ถ้าเค้าไม่ผิด เค้าก็ได้รับผลต่างๆนาๆเพียบเลย เช่น คนอาจมองคนนี้เป็นคนไม่ดี เเละทำให้เสียโอกาสไปหลายๆอย่าง เเน่นอนเเค่นี้ก็บาปเเล้ว ผู้ภิพากษา อาจจะมองคนนี้ไม่ผิดเเน่นอนเเต่หลักฐานมาเเบบนี้ก็ต้องตัดสินใจตามหลักฐานที่อัยการส่งมาให้ เเน่นอนครับ

 

รู้ได้ไงครับว่า เป็นหลวงปู่โตบอก

 

ก็ต้องไปสืบ ไปถามตัวเองก่อนนะครับ ว่า ท่าน เขียน ด้วยตัวเองเอาไว้จริงหรือป่าว

หรือว่า มีคนอื่นเอาท่านไปอ้าง ก็ค่อยว่าอีกที ครับ ว่าใช้ได้ไหม

.

เพราะแค่ขึ้นว่า ตามกฎของโลกวิญญาณ

และจบลงที่คำว่า ด้วยความปรารถนาดีต่อมนุษยชาติ จากดวงวิญญาณบริสุทธิ์ สมเด็จโต


ผมไม่เคยอ่าน ตอบไม่ได้ด้วยสิครับ ว่า จริงหรือไม่

แต่ที่ผมรู้มาคือ จะไปนรก หรือสวรรค์ หรืออื่นๆ อยู่ที่ จิตสุดท้ายก่อนออกตาย ครับ ว่าคิด กุศลกรรม หรือ ระลึกอกุศลกรรม

มรณาสันนวิถี
.

.

 

เลอะเทอะ เลย เละเทะ

เฮ้อ พระพุทธองค์ ทรงทิ้งหลักธรรมะ ไว้ พุทธสาวกกลับอุปโลกตัวขึ้นทั้งนั้น