ปี๋ใหม่เมืองปี๋นี้ไปขอพร “พระพุทธรูปน้ำออกเศียร” เป็นสิริมงคลที่วัดเมธังราวาส

เหลืออีกไม่วันก็จะมาถึงประเพณีสงกรานต์ หรือ ปี๋ใหม่เมืองของชาวล้านนา ทุกๆปีที่ผ่านมา หาก จ.แพร่ จัดงานประเพณีสงกรานต์แล้ว ก็จะอัญเชิญพระพุทธรูปน้ำออกเศียร จากวัดเมธังกราวาส มาให้พี่น้องชาว จ.แพร่ ได้สรงน้ำขอพรเพื่อเป็นสิริมงคล



พระครูวรเวทย์สังฆกิจ รองเจ้าคณะอำเภอเมืองแพร่ เจ้าอาวาสวัดวัดเมธังกราวาส (วัดคือ)จะเล่าถึงประวัติความเป็นมาของวัดเมธังกราวาส และพระพุทธรูปน้ำออกเศียรดังนี้

วัดเมธังกราวาส หรือวัดน้ำคือ สร้างเมื่อ พ.ศ.1335(จ.ศ.1154)ตั้งอยู่ถนนน้ำคือ ต.ในเวียง อ.เมืองแพร่ สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อวันที่ 29 เมษายน 2462 ประกอบพิธีผูกพัทธ สีมา ฝังลูกนิมิต เมื่อวันที่ 15 มีนาคม 2469 ที่ดินวัดมีเนื้อที่ 6 ไร่ 2 งาน 6 ตารางวา มีเอกสารสิทธิ์เป็นโฉนเลขที่ 2604



อาณาเขตของวัด ทิศเหนือ ติดบ้านหม่องโพหยิ่น (โรงเรียนเพ็ญรัตน์ปัจจุบันทิศใต้ ติดลำเหมือง ปัจจุบันเป็นถนนอ้อมหลังวัดทิศตะวันออก ติดถนนน้ำคือ ทิศตะวันตก ติดถนนรอบเมือง สิ่งสำคัญของวัด 1.พระพุทธรูปน้ำออกเศียร 2.ที่ธรณีสงฆ์ 3 แปลง มีเอกสารสิทธิ์เป็นโฉนดเลขที่ 501,823 และ 8605

ความเป็นมาของวัดเมธังกราวาส สร้างมาเป็นเวลานาน จากหลักฐานที่พบในหอไตรเป็นพระธรรมใบลาน เขียนเป็นอักษรล้านนาไว้ว่า พ.ศ.2335 (จ.ศ.1154) ชื่อวัดศรีดอนมูลน้ำล้อม อยู่นอกกำแพงเมือง (เมก) ใกล้ประตูชัย คูเมือง (น้ำคือ)ล้อมไว้ พ.ศ.2423 (จ.ศ.1242) ชื่อวัดศรีคือคำน้อยน้ำล้อม พ.ศ.2451 (จ.ศ.1270) ชื่อวัดนางเหลียว พ.ศ.2462 (จ.ศ.1281) ชื่อวัดน้ำคือ จากหลักฐานที่ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา



พ.ศ.2492 (จ.ศ.1311) เปลี่ยนชื่อเป็น วัดเมธังกราวาสตามสมณศักดิ์ของ พระราชาคณะที่พระมหาเมธังกร อดีตเจ้าคณะ จ.แพร่ และเจ้าอาวาสวัดน้ำคือ รายนามเจ้าอาวาสวัดเมธังกราวาส พ.ศ.2325-2375 พระครูบาอิ พ.ศ.2375-2430 พระครูบาอิ้ง พ.ศ.2430-2493 พระมหาเมธังกร พรหมเทโว (พรหม เกศทับทิม) พ.ศ.2493-2508 พระครูสังฆรักษ์ อภิปุญโญ (เถิง วงศ์ดาว)พ.ศ.2508-2531 พระครูเมธาภิรักษ์ นาถปุญโญ (ทรง เวียงทอง) พ.ศ.2531-2556 พระครูโอภาสวรการ วิโรจโน (วิโรจน์ มังกิตะ) พ.ศ.2556-ปัจจุบัน พระครูวรเวทย์สังฆกิจ ภทฺทปญฺโญ (นิพนธ์ อินทรารัตน์)



วัดเมธังกราวาส (วัดน้ำคือ)มีปูชนียวัตถุที่สำคัญ อันควรนำมากล่าวในประวัติของวัด คือ พระพุทธรูปสัมฤทธิ์ปางมารวิชัย เรียกเป็นภาษาสามัญว่า “หลวงพ่อน้ำออกเศียร” หรือ “พระเจ้าน้ำออกเศียร” ซึ่งประดิษฐานอยู่ในวิหารหลวงพ่อน้ำออกเศียร ทางด้านทิศใต้ของอุโบสถวัดเมธังกราวาส



พระพุทธรูปองค์นี้ สร้างในสมัยใดไม่มีหลักฐานปรากฏแน่ชัด สันนิษฐานว่า สร้างในราวพุทธศตวรรษที่ 17-21 มีพุทธลักษณะงดงามพุทธศิลป์เชียงแสนสิงห์สาม อายุราว 700 ปี ปางมารวิชัย ประทับนั่งขัดสมาธิ ขนาดหน้าตักกว้าง 24 นิ้ว (60 เชนติเมตร) สูงจากฐานถึงพระโมลี 37 นิ้ว (97 เชนติเมตร) หล่อด้วยทองสัมฤทธิ์ ประดิษฐานอยู่ในวัดร้างกลางป่า ใน อ.ปง จ.เชียงราย ปัจจุบันคือ อ.ปง จ.พะเยา พระมหาเมธังกร ( พรหม พรหมเทโว ) เจ้าอาวาสวัดน้ำคือ ได้อาราธนาพระพุทธรูปองค์นี้ มาประดิษฐานบนกุฏิของเจ้าอาวาสเป็นมรดกตกทอด นับแต่นั้นมา



ลักษณะพิเศษของพระพุทธรูปองค์นี้คือ มีน้ำซึมมาตลอดเวลา เป็นน้ำใสเย็นบริสุทธิ์ ปรากฎเป็นอัศจรรย์อยู่เช่นนี้ตลอดมา แม้จะตักน้ำออกมาหมดแล้ว น้ำในเศียรก็ยังซึมเป็นปกติ ถือว่าเป็นน้ำศักดิ์สิทธิ์ เกิดขึ้นด้วยอำนาจพุทธบารมี ในเทศกาลสงกรานต์ ปีใหม่เมืองเหนือ ทาง ทม.แพร่ ได้อัญเชิญพระเจ้าน้ำออกเศียรร่วมขบวนแห่เพื่อให้พุทธศาสนิกชนได้สรงน้ำพระตามประเพณี จะปรากฏท้องฟ้ามืดครึ้ม มีลมพัดและฝนตกทุกครั้งสร้างความชุ่มฉ่ำ แก่พุทธศาสนิกชนโดยทั่วหน้ากัน



ในปัจจุบันเจ้าอาวาสวัดเมธังกราวาส จะอัญเชิญพระเจ้าน้ำออกเศียร ให้ศรัทธาและพุทธศาสนิกชน ได้สรงน้ำสุคนธรส น้ำอบ น้ำหอม ในวันเถลิงศกตรงวันที่ 15 เมษายน ของทุกปี ปีใหม่เมืองปีนี้ไปขอพรพระพุทธรูปน้ำออกเศียร ที่วัดเมธังกราวาส เพื่อเป็นสิริมงคล

ขอขอบคุณที่มา
https://www.chiangmainews.co.th/page/archives/962666