วิธีคุยกับใครแล้วไม่ไปหลงรัก

ถ้า เจอ ผช ที่ค่อยเปนค่อยไป ได้รู้นิสัยใจคอและประวัติเราพอสมควรแก่เวลา เขาจะเอ่ยปากเอง หรือส่งสัญญาณเปนนัยๆให้เรารู้ ว่าพร้อมรบพร้อมคบ แต่ถ้าจู่โจมในเวลาอันสั้นแล้ว ผช เล่นด้วย เสร็จแน่ หลอกฟัน หวังแค่ตัว จบเลยนะ อย่าเชียว

ขอวิธีคุยกับใครแล้วไม่ไปหลงรักหน่อย

 

หลงนี้โดยส่วนตัวมองว่า ปล่อยให้หลงได้

หากไม่ยอมให้มีความหลงเกิดขึ้นได้นั้น จะกลายไปเป็นการ ดักจับ หรือ ระงับ เอาไว้
แต่ลักษณะของการดับจับ หรือ ระงับ เอาไว้นั้น จะสามารถทำได้เพียงชั่วคราวแต่เพียงแค่นั้น

เปรียบเสมือน เรา เพ่ง/จดจ้อง วัตถุชิ้นเดียว แล้วไม่สนใจรอบข้างเลย
แต่เมื่อเราเลิกจากการ เพ่ง/จดจ้อง ในสิ่งๆนั้นแล้ว มันก็จะกลับมาเกิดความหลงได้เหมือนเดิม

ก่อนจะมี ราคะ กับ โทสะ เกิดขึ้นมาได้นั้น มันต้องมีตัวหลง เป็นตัวเริ่มก่อนเสมอ
หลงไปเป็นราคะ หลงไปเป็นโทสะ

เราเพียงแต่มี สติ+สัมปชัญญะ อยู่กับร่างกาย เมื่อสติ+สัปชัญญะ มีกำลังมากขึ้น
ปฏิภาณไหวพริบ เราก็จะดีขึ้น ก็จะเกิดการ รู้เท่าทันกิริยา ตัวหลง ได้มากขึ้น
ว่ากิริยา หลง ที่ไปเป็น ราคะ โทสะ ต่างๆเหล่านี้นั้น มันมีกิริยากระบวนการทำงานอย่างไร

เดินไปอยู่ในบริเวณสถานที่ๆมีความร้อนก็ให้รับรู้ว่าร้อน สถานที่เย็นก็ให้รับรู้ว่าเย็น
หากร้อนก็จะไม่ให้เกิด / เย็นก็จะไม่ให้เกิด
อันนี้มันเส้นประสาทตายด้าน หรือ ไม่ก็พิการทางการรับรู้

จิต/ธาตุรู้ + สัมปชัญญ/ความรู้สึกตัว = ไม่ใช่นิวรณ์ 5
วิญญาณ/รับรู้ = มีนิวรณ์ 5



วิญญาณ/รับรู้ นี้อาศัยการไปสัมผัสจากรอบข้างมาเป็นเชื้ออาหาร เมื่อมีการรับอาหารมามาก
ก็ที่เราเรียกว่า หนังท้องตึงหนังตาก็เริ่มจะหย่อน ถูกลุมเล้าด้วยความง่วงเหงาหาวนอน

หากสติ + สัมปชัญญะ ยังมีกำลังไม่มาก ก็จะถูกนิวรณ์ 5 ปกคลุมแล้วก็หลับไหลไปโดยปริยาย

นิวรณ์ 5 จึงถูกเรียกได้ว่าเป็น เครื่องกันความดี เครื่องกั้นความเพียร

หากจะเป็นคู้แท้ ก็เห็นกันด้วยปัญญา มีปัญญาเห็นตามกันที่จะพอไปกันได้
ไม่จำเป็นต้องเท่ากันหรือเสมอกันแบบเป๊ะๆ แต่แค่พอเวลาคุยกันแล้วมันรู้เรื่อง
หรือไม่ก็ไม่จำเป็นต้องคุยอะไรมาก เพราะโดยธรรมชาติก็เห็นอะไรที่ไกล้เคียงกันอยู่แล้ว
อาจจะต่างกันด้วยระยะทาง หรือ ช่วงเวลา แต่มีความไกล้กันทาง การเห็น

หากจะเป็นคู้ไม่แท้ ชั่วครู่ชั่วคราว ก็เห็นกันได้ด้วย รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส

 

ก็คุยแบบมีสติอยู่กับตัวตลอดเวลาสิครับ