หนูควรทำตัวเช่นไรดีค่ะ

สวัสดีค่ะทุกๆคน หนูอายุ 16 ปีเรียนอยู่ชั้น ม.5 (เรื่องอาจจะยาวหน่อยนะค่ะ แต่ก้พยายามรวบรัดเพราะถ้าจะเล่าจริงๆคงไม่หมด)

ตอนนี้กำลังมีความทุกขืใจอย่างหนักไม่รุจะมำไงต่อไป มันอาจจะเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนอื่น แต่ตอนนี้หนูกำลังทุกข์ใจอยากจจะตัมันออกไป อยากจะใช้้ชีวิตในการเรียนอย่างมีความสุขโดยไม่ต้องสนใจเพื่อน ไม่อยากจะเป็นคนอ่อนแอคนร้องไห้อีกต่อไป ซึ่งปกติหนูเป็นคนร่าเริงมากๆ แต่พอเพื่อนสนิท 2 คนเค๊าย้ายโรงเรียน และไปเรียนต่อต่างประเทศ ตัวหนูก็เสียใจมากๆเพราะอดไปเรียนต่อ

เรื่องมันก็มีอยู่ว่าหนูมีเพื่อนในกลุ่มที่เรียนอยู่ห้องเดียวกัน เราสนิทกันมาได้ปีกว่า เราจะไปโรงเรียนด้วยกัน กลับบ้านด้วยกัน นั่งใกล้กันแต่เราจะชอบทะเลาะกันปะปราย แต่ละครั้งคือเค๊าจะไม่พูดกับหนูก่อนโดยที่เราไม่รู้สาเหตุ (แต่หนูยอมรับว่าจะไม่คุยกับเค๊าก่อนเหมือนกันเพราะเรามั่นใจว่าเราไม่ได้ทำผิด และเพื่อนๆคนอื่นก็บอกว่าเราไม่ผิด) แต่เราก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม แต่เท่าที่สังเกตุเค๊าจะทำกับเราเพียงคนเดียวคนอื่นเค๊าจะไม่ทำแบบนี้

จนเรื่องมันเริ่มตอนม.5 เทอมแรก เทอมที่แล้ว หนูรู้สึกว่าเค๊าชอบหันไปเล่นกับเพื่อนข้างหลัง หนุก้เตรียมใจเอาไว้ว่าเค๊าอาจจะเบื่อเรา จนวันนึงเค๊าก็เงียบไม่ยอมคุยกับเราเลย หนูก็ไม่คุยด้วยจนมีเพื่อนคนอื่นเค๊ามาขอย้ายที่แบบเล่นๆวันเดียวกับเพื่อนของหนุ เค๊าก็ย้ายไปนั่งกับเพื่อนข้างหลัง แล้ววันต่อมาก็กลายป็นเราย้ายที่ถาวร เราไม่คุยกันนานมากประมาณ 2 อาทิตย์ ซึ่งนานที่สุดเท่าที่เราทะเลาะกัน เพื่อนก็มาขอร้องให้หนุไปคุยกับเค๊าก่อนเพราะไม่อยากให้เรา 2 คนทะเลาะกัน แต่วันนั้นเราก้ยังนั่งรถกลับบ้านด้วยกันอยู่เพราะไปเรียนพิเศษด้วยกัน หนุก้เลยถามเค๊าว่า
แกเป็นอะไรหรอทำไมไม่คุยกับเรา เราทำอะไรให้แกไม่พอใจรึเปล่า
เปล่านิเราไม่ได้โกรธแก เพียงแต่เราไม่รู้จะพูดอะไร เราคุยกับแกแล้วแต่แกไม่คุยกับเราเอง (ซึ่งมันไม่จริงเลยอะ)

หลังจากนั้นเราก้ไม่ได้คุยกันอีก เพื่อนสนิทในกลุ่มจริงๆๆของพวกเราซึ่งอยู่คนละห้อง เราจะพบกันเวลาตอนเที่ยงทานข้าว ตอนแรกพวกเคีาก็เคลียให้ แต่พวกเราสองคนก้ไม่ยอมคุยกัน (แต่ตัวหนูพยายามเข้าไปหาเค๊าแล้ว บางทีก้ช่วยงานเค๊าบ้างเพราะเค๊าเป็นหัวหน้าห้อง พูดด้วยบางที แต่ไม่ได้พุดสนิทเหมือนเก่า เค๊าก้ยังไม่ยอมคุยกับเรา) เพื่อนๆๆในกลุ่มนอกห้องก็ไม่สนใจอีกเลย

จากนั้นหนูก้เริ่มเหมือนโดนเพื่อนๆๆทิ้ง เพราะเวลาอยู่ในห้องเพื่อนคนที่ทะเลาะกับหนูเค๊าก็จะไม่สนใจก็จะคุยกับเพื่อนๆในกลุ่ม พอเราจะไปคุยด้วยก็ทำเป็นไม่พอใจ ตัวหนูก็เลยยอมเดินออกไปเอง แต่ก้ยังอยุ่ในกลุ่มเพราะเพื่อนๆๆในกลุ่มที่อยุ่ห้องเดียวกันเคีาเข้าข้างเราแต่เค๊าทำอะไรไม่ได้ จากนั้นเพื่อนคนที่หนุทะเลาะเค๊าก็เริ่มทำกิริยาไม่ดีใส่ และพูดประชดประชันใส่หนูตลอดเวลา เช่น

1.มีอยู่วันนึงเราไปเรียนพิเศษด้วยกัน ปกติเราจะนั่งรถสามล้อกลับบ้านด้วยกันตลอดเวลาถึงเราจะทะเลาะกัน แต่วันนั้นหนุเห็นเคีาหยิบเงินขึ้นมาเหมือนจะนั่งรถเมลืกลับ ก็เลยถามเค๊าไปว่า แกไม่กลับบ้านกับเราหรอ เค๊าก็ตอบว่าไม่เป็นไรเราไม่มีเงิน หนูก็เลยตอบกลับไปว่าแกเกลียดเรามากหรอแกก็รู้ว่าถ้าแกไม่มีเงิน เราก็ออกให้อยู่แล้ว เค๊าก็ไม่ยอม แล้วเค๊าก็พุดว่าเราอยู่ใกล้แกแล้วแกเครียดไม่ใช้หรอ (เพราะตอนนั้นหนุเริ่มเครียด ไม่สบาย ร้องไห้ทั้งวัน แต่หนูแอบไปร้องไห้คนเดียว) แล้วเคีาก็สบัดมือที่หนุเกาะไหล่เค๊าแล้วเดินไปเลย ซึ่งตอนนั้นอยู่ที่ห้างแบบเสียความรุ้สึกมาก

2.หลังจากที่หนุทะเลาะกับเค๊าหนุก็เริ่มเบื่ออาหาร เพราะไม่อยากลงไปกินข้าวแล้วเจอเค๊า เพราะเวลาอยู่ใกล้เค๊า จะทำเป็นไม่พอใจใส่ หนูก็นั่งอยู่คนเดียว เค๊าก็เดินมากับเพื่อนในห้องแล้วก้แกล้งพูดประชดเราว่า " เนี่ยเราไปดุดวงมาแหละเค๊าบอกว่าเราจะเอ็นท์ติดแหละ แต่เรื่องเพื่อนมีปัญหา เค๊าบอกว่าเราเป็นคนผิดแหละ แต่เราก็บอกว่าไม่เห็นมีนิ แล้วเราก็ไม่สนใจด้วย "

หลังจากนั้นเค๊าก็แกล้งหนูประจำ พูดประชดทุกวันๆ เพราะรู้ว่าหนูไม่ชอบ เราก็จะไปนั่งแอบร้องไห้ แล้วตัวหนูก็ไม่ชอบสู้ตอบใครเพราะเราคิดว่าเราทำดี เราไม่ได้ผิด และถ้าเค๊าอยากจะดีกับเราเราก็พร้อมที่จะให้อภัย เพื่อนสนิทนอกห้องของหนุก็มาถามว่า เมื่อไหร่จะดีกัน คุยกันซะที แต่พอเวลาหนุเอาเรื่องที่เค๊าแกล้งเราไปเล่าให้ฟังก้ไม่มีใครสนใจ แค่ฟัง แค่นั้น แต่เราก็พยายามเก็บไว้คนเดียวไม่กล้าเอาไปเล่าอีกเพราะรู้ว่าถ้าเล่าไป เราก็จะไม่ได้อะไรขึ้นมา เกรงว่าเพื่อนๆจะรำคาญด้วยซ้ำ

เวลาก็ล่วงเลยมาจนถึงเทอมที่สองค่ะ ก็เหมือนเดิมทุกวันๆ ที่เราจะต้องมานั่งทนโดนแกล้ง แต่บางทีเค๊าก็ทำตัวดีใส่เรา บางทีก้แย่ไปเลย จนบางทีหนูเริ่มคิดว่าเคีาอาจจะอยากดีกับเรารึเปล่า แต่ไม่กล้าพูดก่อน แต่ซักพักเริ่มมาทำกิริยาไม่ดีใส่เราใหม่ ทั้งๆๆที่เราทำตัวดีกับเค๊าตลออดเวลลาถึงไม่ได้คุยกันแต่ก็มีแอบช่วยงานบ้าง ทำดีทุกอย่าง

จนมีวันนึงหนูกำลังจะไปเรียนแล้วเดินมาเจอเคีา เราก้ไม่อยากจะเดินผ่านเพราะกลัวดดนทำกิริยาไม่ดีใส่ ทำให้เสียความรู้สึก ก้เลยวิ่งเข้าบ้านแล้วรอให้เค๊าเดินผ่านไป (ตัวเค๊าก็รู้ว่าหนูวิ่งหนีเคีา) เค๊าก็เอาไปเล่าให้เพื่อนในกลุ่มนอกห้องฟัง แล้วเพื่อนๆในกลุ่มก็โกระหนู มาว่าหนุว่าเราทำอย่างนี้ไม่ถูก ซึ่งหนูก็น้อยใจว่าทีเราโดนเคีาแกล้งแล้วเอาไปเล่าให้ฟังไม่เห็นจะมีใครสนใจ

แล้วเรื่องมันก็เข้ามาเรื่อยๆทำให้หนูเครียด เพราะเพื่อนๆๆในกลุ่มเค๊าเริ่มไม่พุดไม่คุยกับหนู เห็นหน้าก้ไม่ทักทาย เราเดินลงไปที่โต๊ะกินข้าวก้ไม่สนใจเรา เรียนชมรมเดียวกันแต่ไม่มีใครสนใจ เห็นเราไปนั่งเบียดกับเพื่อนห้องอื่น ทั้งๆตรงที่ตัวเองนั่งมีที่เหลือ หนูก้แบบร้องไห้เพราะเริ่มรุ้สึกจริงๆแล้วว่าโดนทิ้งจริงๆ เค๊าเดินมาเห็นก็ไม่มีใครสนใจเรานั่งร้องไห้

มีเพื่อนคนนึงในกลุ่มนอกห้องที่เราสนิทกันมากๆเวลาไปไหนก็จะไปด้วยกัน เราก็สนิทกันมาปีกว่าเหมือนกัน แต่หนุไม่มั่นใจว่าความเป้นเพื่อนของเรามาจากการที่เราชอบอะไรเหมือนๆกัน เพราะเราชอบดาราคนเดียวกันรึเปล่า เค๊าเป็นคนแบบร่าเริง เพื่อนเยอะจนหนูคิดว่าหนูไม่สำคัญ เป็นคนสุดท้ายที่เค๊าจะมองหา ทั้งๆที่เราทำทุกอย่างยิ่งกว่าเพื่อนคนอื่น มีวันหนึ่งเป้นวันเกิดของเค๊า เราชวนกันจะไปร้องคาราโอเกะหลังจากที่เรียนพิเศษเสร็จ แล้วก้มีเพื่อนมาสมทบอีก 2 คน รวมเป็น 4 แต่คนที่หนูทะเลาะกันเค๊ากลับไปด้วย ปกติเคีาจะกลับบ้านไปเลยหลังเรียนเสร็จ ทำให้เราเหมือนโดนทิ้งิกแล้ว พอถึงพารากอนหนูก้เลยปลีกตัวไปซื้อของขวัญให้เพื่อนโดยที่เค๊าไม่รู้ พอเราเอาไปให้เคีา เราก้เเลยขอตัวกลับบ้านละกันเพราะรุ้ว่าอยู่ต่อคงไม่สนุก เพื่อนก็ไม่มีการรั้งเลย กลับโทรมาหลังจากสังสรรค์เสร็จว่าสนุกมากเลยแหละ บางทีหนุน้อยใจแต่ก้ไม่พูดออกไปได้แต่พยายามเก็บไว้ๆ จนมีเหตุการณ์นึงคือหนุกับเพื่อนคนนี้ไปซื้อของกันเราไปกับเพื่อนอีกคน แล้วหนุก็เดินตามเพื่อนอีกคนนึงไปซื้อของ เลยทิ้งเค๊าไว้แปปนึงให้เค๊าดูของอย่างอื่น แต่ก้คอยมองตลอดเวลา พอกลับมากลายเป็นว่าเค๊าโกระเพราะทิ้งเค๊าไว้คนเดียว ซึ่งเลวลาหนุโดนทิ้งมั้งเค๊ายังไม่มาสนใจ
- เรื่องมันเริ่มร้ายแรงขึ้นเรื่อยๆจากเมื่อก่อนเราแค่ไม่คุยกัน จนบัดนนี้แทบไม่มองหน้ากัน เมื่อก่อนยังไปเรียนด้วยกัน เดี๋ยวนี้ไปเรียนด้วยกันไม่ได้ และยิ่งเพื่อนๆคนอื่นอีก
- เมื่อก่อนเคยกลัวว่าตนจะโดนเพื่อนทิ้งไปทีละคนๆๆ แล้วก็เป็นจริง
- พอโดนแกล้งหรือพูดจาอะไรนิดหน่อยก้จะเสียใจและร้องไห้ เหมือนเป็นคนอ่อนแอทั้งๆที่เมื่อก่อนตัวเองเข้มแข็งมาก
- ทุกเช้าก่อนไปโรงเรียนก็จะชอบนั่งร้องไห้
- คิดว่าตัวเองไม่มีค่า ทั้งๆๆที่เราทำดีกับเพื่อนทุกอย่าง เพื่อนให้ทำอะไรเราทำให้หมด จะทำอะไรก็จะคิดถึงเพื่อนก่อน(แต่พวกเคีาไม่เคยเห็นใจเรา) เอาเป็นว่าทำได้ทุกๆอย่าง เสียสละสิ่งที่เราชอบได้ถ้าเพื่อนเราชอบ
- ก่อนนอนจะสวดมนต์ว่าไม่อยากให้ถึงพรุ่งนี้
- การเรียนก้ตกต่ำลงไม่ดีอย่างที่คิด แต่ก้ไม่ได้แย่
- เรียนวิชาสุขศึกษา แล้วในหนังสือเคีามีให้เช็คว่าเรามีอาการของโรคซึมเศร้าไมี ปรากฏว่าเราเป็น แต่หนุก้ไม่แน่ใจซะทีเดียว แต่อาการก็ตรงกับในหนังสือ เพราะว่าตั้งแต่ทะเลาะกับเพื่อนคนนี้มา รู้สึกว่าตัวเองประสบความล้มเหลวในชีวิตการคบเพื่อน ทำดีแต่กลับได้ความทุกข์คืนมา ผมร่วง เครียด ปวดหัว ก็เลยอยากถามด้วยว่าการที่เราเป็นโรควึมเศร้ามันเป็นโรคที่ร้ายแรงมากไหม?
- ก้อยากจะให้พี่ๆเพื่อนๆช่วยแนะนำแนวทางการดำเนินชีวิตต่อไปด้ยนะค่ะ

ขอขอบคุณร่วงหน้าเลยนะค่ะที่เข้ามาแนะนำให้เกคนนึงสบายใจขึ้นบ้างก็ยังดี เพราะตอนนี้เครียดแทบบ้า




ค่ะขอบคุณพี่ๆมากๆนะค่ะ ที่ให้คำแนะนำ ซึ่งที่พวกพี่พูดมามันก็จริงค่ะ
หนูยอมรับตัวของหนูว่าหนูเป็นคนขี้คิดมาก และเป็นคนขี้นอยใจ
แต่สิ่งที่หนูทำดีไปกับเพื่อนหนูไม่ต้องการสิ่งตอบแทนหรอกค่ะ ขอแค่เพียง
เพื่อนๆเห็นใจหนูบ้างก็ยังดี การที่เรามีเพื่อนก้เพราะเราอยากมีคนคอยปรึกษา
คอยเป็นเพื่อนยามเหงา ไม่ใช้หรอค่ะ แต่พอเราไม่สนใจเค๊าก็มางอน
แต่สิ่งที่พวกเพื่อนทำกับหนูเคีไม่คิดบ้างหรอค่ะ

เรื่องที่หนูไปวิ่งหนีเพื่อนคนนั้นหนูก็ยอมรับค่ะว่าหนูผิด แต่สิ่งที่เค๊าทำกับหนุมันเยอะ
และแรงกว่านี้มาก แต่ก็ไม่มีเพื่อนในกลุ่มคนไหนสนใจหนูอีกนั้นแหละ
มันเลยทำให้หนุน้อยใจ ขอบคุนมากๆค่ะหนูจะพยายามใช้ชีวิตอย่างมีความสุขที่สุด
ถึงเพื่อนๆจะไม่เห็นค่านั้นก็ตาม

 

ก็ทำตัวตามปกติ อย่าไปสนใจมากนักอีกหน่อยสังคมนู๋จะกว้างขึ้น ก็อดทนอีกหน่อยดีไหม๊ อีกปีก็เข้ามหาลัยแล้วนี่จ๊ะ ถึงเวลานั้นหนูก็จะมีเพื่อนใหม่ บรรยากาศใหม่ๆ สังคมใหม่ๆที่กว้างขึ้นนะจ๊ะ หนูเครียด ร้องไห้ไปมากมายเพราะเรื่องอย่างนี้หนูคิดว่าจะมีประโยชน์อะไรขึ้นมา ยิ่งถ้าหนูเรียนย่ำแย่ลง หนูคิดว่าพวกเขาจะคิดยังไงกัน พ่อแม่จะคิดยังไงจ๊ะ
ตอนนี้หน้าที่สำคัญคือเรียนหนังสือ เรียนให้ดีที่สุด เรื่องอื่นเป็นเรื่องรอง ยิ่งไม่ค่อยมีเพื่อนก็ยิ่งมีเวลาอ่านหนังสือ มีเวลาอยู่กับครอบครัวมากขึ้นก็ดีไปอีกมุมนี่จ๊ะ

ท่องไว้ ท่องไว้ อีกปีเดียวเราก็เข้ามหาลัยแล้ว อดทน อดทนไว้นะจ๊ะ

 

หนูจ๋า พี่ว่าหนูเป็นเด็กขี้น้อยใจ และคิดมากกกก ระวังหน้าแก่น๊ะจ๊ะ
อ้า แซวแค่นี้ อย่าเพิ่งโกรธล่ะ อ่านต่อนะ
พี่ว่า การที่เราจะเป็นเพื่อนกับใคร ไม่ได้หมายความว่า เราจะเป็นผู้
ครอบครองเค้าแต่เพียงผู้เดียวนะ ธรรมชาติของการคบเพื่อนของ
ผู้หญิงส่วนใหญ่จะคบเพียง2-3คน ส่วนผู้ชายจะคบเป็นกลุ่มใหญ่
หนูคงอยากที่จะให้เพื่อนคนนั้นเป็น(เพื่อน)ของหนูแต่เพียงผู้เดียว
ไม่อยากแบ่งให้ใคร แต่เพื่อนไม่ใช่แฟนนะจ๊ะ แบ่งได้จ๊ะ
เพราะฉะนั้น หนูไม่ควรหวงเพื่อนเกินเหตุ และการที่หนูแสดงอาการ
ไม่พอใจเค้า เวลาที่เค้าไปคุย หรือหยอกเล่นกับคนอื่น เมื่อเค้าเห็น
ท่าทีของหนู เค้าก็เลยเข้าใจผิดคิดว่าหนูโกรธเค้า อย่างเช่นตอนที่
หนูเห็นเค้าแล้วไม่อยากเผชิญหน้ากับเค้า ก็เลยวิ่งเข้าบ้าน ถ้าพี่เป็น
เพื่อนหนู ก็คงจะโกรธ คิดว่าหนูรังเกียจขนาดต้องหนีกันแบบซึ่งๆหน้า
เลยเหรอ

การแสดงท่าทางของหนูแต่ละครั้ง พี่เข้าใจว่ามันทำให้เพื่อนๆของหนู
ตีความไปว่าหนูโกรธพวกเค้า โดยที่หนูไม่ได้ตั้งใจและไม่รู้ตัว
ไม่มีใครอยากยุ่งกับคนขี้งอนเกินไป หรือเครียดตลอดเวลาหรอกน๊ะจ๊ะ
พี่อยากให้หนูยิ้มกับเพื่อนๆก่อน ทักทายเค้าก่อน ถ้าครั้งแรกเค้าไม่สนใจ
หนูก็อย่าเพิ่งท้อ อย่าเพิ่งน้อยใจหรือคิดมาก ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ
พี่ว่าอีกหน่อยหนูก็จะได้เพื่อนๆ กลับมาเอง

อีกอย่างที่พี่อยากเตือนหนู คนเรามักคิดว่าตัวเองสำคัญนัก แม้โลก
ยังหมุนรอบตัวเราเลย จริงๆ แล้วไม่ใช่
เมื่อเราคิดว่าเราสำคัญ เราก็มักอยากที่จะให้คนอื่นๆมาทำดีกับเรา
ลองคิดใหม่ ให้ความสำคัญกับคนอื่นและควรทำดีต่อคนอื่นก่อน
โดยไม่ต้องหวังผลอะไร สุดท้ายสิ่งดีๆจะย้อนกลับมาหาเราเอง

จำไว้น๊ะจ๊ะ ทำดีกับคนอื่นโดยไม่ต้องหวังผลตอบแทน รักคน
อื่นโดยไม่ต้องหวังว่าเค้าจะมารักตอบ สุดท้ายสิ่งดีๆจะคืนกลับมา

อ้อ แล้วอย่าทำหน้าเครียด หน้างอ ยิ้มจ๊ะ ยิ้มกว้างๆเลย
ลองคิดดูหนูจะเดินไปหาใคร ระว่างคนที่ยิ้มแย้มแจ่มใส
อารมณ์ดี กับคนหน้าเครียดหน้างอ

หนูเขียนยาวพี่ก็เลยตอบยาวซะ เอาคืนอ่ะ อิอิ
(b-smile) (b-smile)

 

อืม...พูดลำบากแฮะ

แต่เรารู้อย่างเดียวอ่ะ ว่า คิดดี พูดดี ทำดี แล้วเราก็จะได้ดี เพราะการทำแต่สิ่งดีๆ จะดึงดูดสิ่งดีๆเข้ามาหาเรา

บางครั้งถ้าเราอ่อนไหว ต่อ สิ่งรอบตัว มีกิเลสเข้ามากระทบ การตัดสินใจทำอะไรบางอย่างของเรา มักจะขาดความเป็นตัวของตัวเอง ทำให้เราไม่เป็นเรา (งงมั้ย? ถ้างงก็กลับไปอ่านอีกรอบ) Aeae(อ่านว่า แอ่ อ่ะป่ะ?)คงเคยคิดไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันอ่ะป่ะ(นี่เดาเอา) นี่เราผิดอะไร? เราผิดหรอ? ทำไมถึงเป็นแบบนี้? ไม่เข้าใจเลย!! ฯลฯ รู้น๊าว่า sensitive

อย่าเครียดไปเลย เครียดแล้วชีวิตดีขึ้นรึไง(อ่ะ ล้อเล่น!) คงเป็นกรรมเก่าด้วยล่ะมั้ง
แก้ใหม่ ง่ายๆ เริ่มต้นใหม่ซะเลย อดีตทิ้งมันไปซะ

ตื่นนอนมา พูดกับตัวเองว่า "วันนี้เราจะคิดดี พูดดี ทำดี" และพยายามทำให้ตัวเองมีความสุข ทำบุญซะบ้างนะ ไหว้พระสวดมนต์ด้วยก็ดี เป็นการกล่อมใจให้สงบ

"ซึ่งปกติหนูเป็นคนร่าเริงมากๆ" คงเป็นพวกออกปัญญาอ่อนนิดๆ(กำลังจะบอกว่าคงเป็นคนร่าเริง หัวเราะบ่อยๆ(b-smile))

อย่ายอมแพ้ กับเรื่องรอบตัว โลกมันก็อย่างงี้แหละ เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา
หมั่นคิด และจินตนาการเสมอว่า อยากให้ชีวิตเราเป็นแบบไหน วาดเป็นภาพออกมา และ พยายามทำด้วย เราจดจ่ออะไรจะได้อย่างนั้น จำไว้ๆ ถ้ามัวแต่เศร้ามานั่งคิดมาก จะเป็นการดึงประสบการณ์ หรือเหตุการณ์เก่าๆ กลับมาหาเรา ดังนั้น เราควรจดจ่ออยู่แต่สิ่งดีๆ เราถึงจะดีนะ

เรื่องเพื่อน ต้องใช้เวลา และเราก็ควรเป็นเรา ทำเป็นปกติ มีอะไรที่ช่วยเพื่อนได้ ก็ช่วยไป หมั่นทำดีไว้ ถ้าเราดีจริง วันนึงเพื่อนเราจะเข้าใจเรา

เอ ไม่รู้ทำไม นั่งพิมพ์ๆไป นึกนึก เจ้าแม่กวนอิมขึ้นมา

ขอพรจากเจ้าแม่กวนอิมดูนะ หาพระทางเมตตา มาห้อยคอซักองค์นะ เจ้าแม่กวนอิมก็ได้ ท่านเมตตา

สุดท้ายนี้ ขอให้เริ่มต้นใหม่ อย่าซีเรียด
อย่างน้อยก็มีเพื่อนๆพี่ๆ ชาวพลังจิตเป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ (b-smile)

 

หนูจ๋า...ป้าอยากบอกว่าตอนนี้หนูยังเป็นวัยรุ่นจึงรู้สึกแย่เมื่อเพื่อนสนิททำแบบนี้กับหนู...ซึ่งเป็นปกติของวัยรุ่น...สมัยป้าเรียนป.ตรี...เพื่อนสนิทป้าก็ไม่คุยด้วย....ป้าก็หยิ่งไม่พูดก็ไม่พูด.....เสร็จแล้วก็อึดอัด....เพื่อก็อึดอัด.....ไม่ง้อกัน...แต่มีคำหนึ่งที่ป้า.....กับเพื่อนป้าคนนั้ยังคบกันมาจนกระทั่งทุกวันี้คือ.....เพื่อนป้าบอกป้าว่า....เรารักนายนะ.....ป้าก็ตอบเขาไปว่า....เราก็รักนายเหมือนกัน......ตั้งแต่นั้นมาเราสองคนไม่ทะเลาะกันมีแต่ให้อภัยซึ่งกันและกัน......สิ่งที่เล่ามานี้เพียงอยากบอกให้รู้ว่า......บางคราวต้องหาโอกาสคุยกันอย่างตรงไปตรงมา....พูดอย่างจริงใจ.....บอกความรู้สึกไปเลยว่าเรารู้สึกอย่างไรที่เขาไม่พูดด้วย.....ถามเขาเรามีอะไรที่ทำให้เพื่อนไม่สบายใจ....แต่หนูต้องกล้าจะเปิดใจรับฟังนะ....อย่าโกรธเค้า.....ถ้าเขายังม่เปิดใจและมีท่าทีเมินเฉยกับหนูอีก......แม้ว่าหนูจะเปิดใจแล้วละก็(แต่ต้องหมายถึงหนูให้เขาพูดแล้วหนูฟังนะไม่ใช่พูดอยู่คนเดียว....เน้น...ฟังเค้าพูดด้วย....และไม่จำเป็นต้องผ่านใคร....พูดและฟังด้วยตัวหนูเองเลย) ถ้าเขายังเมินเฉยปฏิเสธหนู..แม้ว่าหนูจะดีกับเขาแล้ว....แต่ต้องไม่ทำตัวแอ๊บแบ๊วนะ...ต้องเยือกเย็นและมีเมตตาห้ามนินทาเพื่อนเด็ดขาด...แม้ว่าจะหมั่นไส้มันเต็มทีก็ตาม......ป้าฟันธงเลย....เลิกสนใจเขาแล้วมาตั้งใจเรียน...และมีสัมพันธภาพกับเพื่อนคนอื่นๆเหมือนปกติ......อย่าเมินเฉยเพื่อคนอื่นๆ...รับรองเพื่อนๆคนอื่นจะคบหนูเอง...อย่าเสียเวลาหากเพื่อนไม่คิดว่าเราเป็นเพื่อนสนิท......และไม่ต้องเสียใจ....เพื่อนมีความสำคัญแค่ช่วงวัยรุ่นเมื่อหนูเป็นผู้ใหญ่..เข้ามหาวิทยาลัยแล้ว...เพื่อนก็จะต่างคนต่างไป..ต่างมีชีวิตของตนเอง.....เป็นสัจธรรมของชีวิต....อย่าหมกหมุ่นจนตนเองเศร้า....เรื่องเล็กน้อยทุกคนเคยประสบทั้งนั้น......เหงา..ก็เขียนระบายในสมุด...แอบเก็บไว้คนเดียว....เล่าให้คนที่ไว้ใจได้ฟังเช่นนักจิตวิทยาตามสาย HOT Line ฯลฯ ก็ได้ เอาละลุกออกมาจากกองทุกข์ซะนะเด็กดี

 

สุดท้ายเราก็อยู่กับตัวเรานะหนูรู้ไหม

 

คีแล้วพระเจ้าค่ะ

 

เคยมีประสบการณ์แบบนี้เหมือนกันคะ เพราะความที่เราจริงใจกับเพื่อนมาก เลยคาดหวังว่าน่าจะได้รับความจริงใจตอบ แต่เมื่อไม่เป็นอย่างนั้น มันทำให้เราเสียใจไปพักนึง แต่ก็ผ่านมาได้ โดยคิดได้ว่าเอาเวลาที่มานั่งเสียใจเพราะเพื่อน ไปใส่ใจคนที่จริงใจกะเราดีกว่า คนที่จริงใจกะเรา ก็คือครอบครัวเรานั่นแหละ ปัจจุบันนี้ยังรู้สึกดีใจว่าตัดสินใจไม่ผิดที่คิดแบบนี้ อยากให้น้องลองดูนะคะ บางทีความสุขในครอบครัว อาจจะดีกว่าความทุกข์เพราะเพื่อนนะคะ เป็นกำลังใจให้คะ

 

อ่านแล้วซึ้ง น้ำตาจะพาลไหล ฮือๆ ผมก้เหมือนกัลหนะ นะ ที่เคยมีเพื่อนเก่าๆอยุ่ คิดถึงเพื่อนๆเหมือนกัน

 

ผมเองลำบากยิ่งกว่าคุณอีกโดนอะไรมากมาย ทั้งถูกกล่าวหาว่าต่างๆนา แต่ผมก็สามารถที่จะดำรงค์อยู่ได้เพราะคิดว่าคนเราเกิดแล้วก็ตาย คิดแค่นี้นะ จะได้สบายใจ ถ้าคิดอย่างนี้จะไม่ประมาทและก้จะมีความสบายใจ

 

แค่คิดดี พูดดี ทำดี ก็พอ ฮือ ฮือ ฮือ(บอดี้สแลม เรย)

คิดดี คือ คิดอะไรก็ได้ที่ไม่ทำอะไรให้ตัวเองเดือดร้อน เพื่อนด้วย
พูดดี คือ พูดอะไรก้ได้ที่ไม่กระทบใจตัวเอง และเพื่อนข้างๆ
ทำดี คือ ทำอะไรก็ได้ที่สบายใจ ตัวเอง และเพื่อนข้างไม่เดือดร้อน

น้องกลับไปดูตัวเองเรยจ้า ว่าตอนนี้ คิด พูด ทำ บกพร่องตรงไหนบ้าง ค่อยๆ ละเลิกไปนะ ปัญหาต้องแก้จากตัวเราก่อนเสมอ นะจ๊ะ อย่าไปคาดหวังการแก้ไขจากตัวคนอื่นไม่มีทางแน่นอน

เปนคนดี ใครๆก็อยากคบ น้องต้องสำรวจตัวเองว่า จริงๆแร้วเราทำอะไรไม่ดีบ้าง และปรับปรุงตัวซะ

ไม่น่าเรียนจิตวิทยา เรยพี่น้อง อิอิ คุยทางเอ็มได้นะครับบบ ถ้าไม่กลัวกินตับ