เขาทิ้งเราไป...ควรให้อภัยรึเปล่า

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD style="PADDING-RIGHT: 0px; PADDING-LEFT: 0px; PADDING-BOTTOM: 5px; PADDING-TOP: 5px">

เขาทิ้งเราไป...ควรให้อภัยรึเปล่า​

​

​

​

</TD></TR><TR><TD style="PADDING-RIGHT: 0px; PADDING-LEFT: 0px; PADDING-BOTTOM: 5px; PADDING-TOP: 5px">

ไม่เด็ดขาด นอกจากไม่มีวันให้อภัยแล้ว ยังทำพิธีแช่งชักหักกระดูก เผาพริกเผา เกลือสาบส่ง อย่าได้เจอหน้ากันอีกเลยชาตินี้ แต่ถ้ามัวแต่นั่งคุมแค้น แรงอาฆาต พยาบาทอาจทำให้เรามีจิตใจที่ไม่เป็นสุข

ดังนั้นสิ่งที่ควรทำคือให้อภัย ถือเสียว่าเป็นประสบการณ์ชีวิตอย่างหนึ่งก็แล้วกัน การฟื้นตัวจาก ความเจ็บช้ำ ที่ถูกทรยศย่อมไม่ใช่เรื่องง่าย ครั้นจะให้อภัยอีกใจ ก็คิดขึ้นมาได้ว่า เรื่องอะไรฉันจะให้เลิกราไปง่ายๆ มันจะสบายไปหรือเปล่า สมควรให้มันชดใช ้กรรมโทษฐานที่ ทำให้ฉันเจ็บช้ำดีไหม ความคิดแบบนาง มารร้ายที่ประดัง ประเดเข้ามาในสมองแบบนี้ไม่ใช่เรื่องแปลก​

 

เขาทิ้งเราไป...ควรให้อภัย(ตัวเอง)รึเปล่า

เราต้องไม่เข้าข้างตัวเองนะจ๊ะ ว่าตัวเองดีเลิศประเสริฐศรี ชนิดที่ว่า ใครทิ้งข้าไป คนนั้นโง่บรมสุดๆ

ต้องกล้ายอมรับความจริงก่อนที่จะไปตีโพยตีพายว่า

แกทิ้งข้าไป ข้าจะไม่อภัยยกโทษอันมหันต์ที่แกบังอาจทำข้าหน้าแตก(อกหัก) ด้วยการสาระพัดที่จะทำให้แกทุกข์จากการทอดทิ้งข้าไป

หยุดมองตัวเอง หาคำตอบว่า

จนได้คำตอบที่แท้จริงแบบไม่ปิดกั้นมองแต่ข้อดีของตัวเอง

วันหนึ่งเราอาจเป็นฝ่ายเห็นใจและเข้าใจผู้ที่เราโดนตัดสัมพันธ์ไปก็ได้ แล้วอาจเผลอรำพันไปด้วยว่า

โห...เขาไปที่ชอบที่ชอบนั้นดีสำหรับเขาแล้ว เรานี่เป็นตัวถ่วงความเจริญเขามาเสียนาน น่าสงสารเขาจังเลย เดี๋ยวพอรู้ตัวก็ช่วยตักบาตรล้างกรรมระหว่างกันและกันด้วยเน้อ

ถ้าเราดี แบบหาข้อบกพร่องไม่เจอ เราก็คิดเสียว่า

คนที่ทิ้งเราไปเขาไม่เห็นค่าของเรา เราจะไปเสียดายทำไม จะไปเจ็บแค้นทำไมกะไอ้คนงี่เง่าอย่างเขา!!!​

 

โดนทิ้ง คงต้องรู้สึก เจ็บในใจ อ้างว้าง อ่อนแอ และร้องให้

แต่ก็คงทำอะไรไม่ได้หรอกครับ ยิ่งฝืน ก็ยิ่งผิดใจกัน

ถ้าทำใจ บอกให้อภัย ก็คงทำไม่ได้เหมือนกันใช่ไหมครับ

แล้วคุณจะทำยังไงหละ

-ทำให้ตัวเองเป็นทุกข์ โดยการประชดชีวิต มันน่าทำไหม

มันก็ทุกข์อยู่แล้ว ยังไม่สะใจ เอาเลย ไม่รู้จะห้ามยังไง

-ทำให้ตัวคนที่ทิ้งเราเป็นทุกข์ แต่เขาก็มีมือมีเท้า เหมือนกันนะ

-ไปบวช ก็ดีนะ แต่อย่าไปทำศีลขาดหละ ตกน.. เชียว ยิ่งทุกข์ใหญ่

- หาใหม่ อันนี้เยี่ยมเลย ทุกข์เดียวไม่พอ ขออีกหนึ่ง เห็นกองทุกข์แน่เลย

-ทำให้ตัวเองมีความสุข ทำยากส์มากๆ รู้สึกไหมว่า ทำให้ทุกข์ นี่ง่ายกว่า

ก็ทำไงได้ เลือกที่จะเป็นมนุษย์แล้ว ก็ต้องทำอะไรซักอย่างนะ

ถ้าไม่ทำ ก็ หยุด ได้แล้วครับ ไม่ต้องร้องให้อีกแล้วครับ

อนุโมทนาครับ

 

คนๆเดียวไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่างของเรานี่นา ทุกสิ่งทุกอย่างของเราก็คือตัวเรา

และทุกสิ่งทุกอย่างของเราอาจจะเป็นตัวเรา แต่เราอย่าประมาณตัวว่าตัวเองดีเลิศทุกคนต้องไม่ทิ้งเราหรือต้องอยู่กับเราคนเดียว เราไม่ใช่เจ้าของใคร ใครไม่ใช่เจ้าของเรา เราเป็นเจ้าของตัวเรา เหมือนที่เค้าว่ากันว่า"ไม่ตายก็หาใหม่ได้"

แต่ถ้าเราเจอคนที่เราคิดว่าใช่เเล้วเราควรจะพยายามเก็บรักษาสิ่งนั้นไว้ให้นานที่สุด และก็ต้องรู้จักคำว่า"รักให้เป็น รักให้มีเหตุผล รู้จักเปลี่ยนแปลง แล้วก็เราไม่ใช่เจ้าของใคร"

 

อยากให้เยาวชนไทยมีความคิดแบบ น้อง Baby parกันจังเลย อ้อ... ผู้ใหญ่บางคนก็เหมือนกัน มัวแต่มานั่งโอดครวญว่า...ทามมายหนอ เธอถึงทิ้งฉานไป... เสียเวลาเปล่า ความรักก็แค่ส่วนหนึ่งของชีวิต ไม่ใช่ทุกสิ่งสักหน่อย มีเรื่องที่ต้องทำอีกหลายอย่างในชีวิต จริงมั้ย

 

การให้อภัยทานต่อผู้อื่นเป็นทานบารมีอันสูงสุดแล้ว เกิดมาเพื่อเจอกันและก็จากกันอยู่ดี แต่มีวิธีไหนละที่ทำให้จิตใจสงบสุข

 

ทำอย่างไรถึงจะให้อภัยและปล่อยวางได้อย่างหมดใจ

 

รั้งไว้จะได้อะไร
เคืองแค้นจะได้อะไร
ในเมื่อใจเค้าไม่มีแล้ว
ปล่อยๆกันไป จะได้คลาดกันไปค่ะ
ไม่ผูกเวร