.oO เรื่องสั้น ปั้นแต่ง Oo.

ป้ายรถเมล์ มีรูปปั้นลิงจ๋อกับต้นมะพร้าว ในเมืองหลวงน่าจะมีแบบนี้บ้างเนอะ...
​

 

​

 

เดินเล่นกันถึงประมาณห้าทุ่มครึ่งก็กลับรีสอร์ท สังเกตทางเดิน ร้านเริ่มปิดกันแล้ว เสียงเพลงดังๆ ตอนขาเดินมาก็เริ่มเงียบลง ก็ดีนะ นึกว่าฝรั่งเดินกันเยอะๆ อย่างนี้จะเปิดร้านกันถึงตีสอง...กลับมาถึงห้องพัก จัดการชาร์ทแบตเตอรี่เพาเวอร์แบงค์, โทรศัพท์และกล้อง ขนาดใส่กริ๊ปแล้วยังหมด(งานนี้พกเอสดีการ์ด ๑๖, ๘, ๔ GB มาอย่างละอัน), จากนั้นนอนดูหนังจนถึงเกือบตี่หนึ่งก็ค่อยนอน...

 

เช้าวันที่สาม…

อาหารเช้าเป็นแบบบุฟเฟ่ต์ เลือกกินกันตามใจชอบ..

​

 

​

 

เมื่อคืนไม่ได้ลงสระนี้นะ....
​

 

​

 

​

ช่วงเช้านี้พวกเราไปชมศูนย์เรียนรู้เศรษฐกิจพอเพียงบ้านเขากลม กรมการพัฒนาชุมชน กระทรวงมหาดไทย.. ผู้บรรยายเป็นคนนับถือศาสนาอิสลาม พวกเราฟังท่านบรรยายอย่างหลับไม่ลงเลย...

มีหลายๆ ช่วงที่พอจะจำได้(บังเอิญสร้อยฟ้าฯ ไม่ได้นั่งฟังทั้งหมด มัวแต่ไปเข้าห้องน้ำ ซึ่งอยู่ไกลจากที่บรรยาย) เขาบอกว่า ถ้าท่านเป็นเกษตรกร มัวแต่ปลูกพืชที่เขากำลังทำรายได้ ไม่นานก็เจ๊ง เพราะต่างคนต่างปลูกเหมือนกันมันก็ล้นตลาด เราต้องทำไม่เหมือนคนอื่น อย่าหวังพึ่งแต่เงิน เงินไม่สำคัญ เท่ากับความสุขความพอเพียงในชีวิต แล้วมาถามว่า พวกท่านที่มานี้เป็นชาวพุทธทั้งหมดใช่ไหม, ก็ใช่อ่ะนะ โดนยิงคำถามเลย “อตฺตา หิ อตฺตโน นาโถ คืออะไร” ก็ตอบว่า ตนเป็นที่พึ่งของตน, นั่นไม่ใช่ทั้งหมด จะต้องมีต่ออีกว่า โก หิ นาโถ ปโร สิยา อตฺตนา หิ สุทนฺเตน นาถํ ลภติ ทุลฺลภํ., งานนี้ชาวพุทธ งงเป็นไก่ตาแตก ไม่รู้ว่าแปลว่าอะไร, ก็แปลว่า บุคคลอื่นใครเล่าพึงเป็นที่พึ่งได้ เพราะบุคคล มีตนฝึกฝนดีแล้วย่อมได้ที่พึ่ง อันบุคคลได้โดยยาก. นั่นแหล่ะสิ่งสำคัญที่สุดคือ ตนพึ่งตนเองได้แล้ว ต้องเป็นที่พึ่งให้คนอื่นได้ด้วย เมื่อทุกคนพึ่งตนเองเป็นหลักได้แล้ว การให้คนอื่นพึ่งนั้นก็ไม่เหลือบากกว่าแรงและสังคมจะอยู่ได้อย่างเป็นสุข งานนี้หงายเงิบกันเลยหล่ะ...

เสียดายที่ฟังมาไม่หมดไม่งั้นคงได้มีอะไรคันๆ มาฝากอีก...

 

ที่นี่มีการสาธิต การปลูกพืชกลับหัว การปลูกข้าวในกระถาง การติดตาต้นมะละกอ การเลี้ยงสัตว์ ฯลฯ อ่านๆ ดูอาจไม่เห็นแปลกอะไร ก็ต้องมาดูเองถึงจะรู้ว่าแปลกยังไง.... นะ

ทำผ้าบาติก ให้ดู ถ้าใครอยากลองทำ ก็ทำได้ ไม่ยาก จะยากตรงที่ระวังน้ำเทียนหยดลงเลอะผ้า...
​

 

​

 

​

 

​

 

เช้านี้อากาศดี ร้อนอบอ้าวแต่เช้า เหงื่อชุ่มหลังกันเลย หมวกจากที่ใส่ๆ กันอยู่ ร้อนเพราะแดด ก็ต้องถอดหมวกออก ร้อนหมวกอบอยู่บนหัวแล้วหาร่มไม้ชายคา ใช้หมวกที่ถอดพัดแทนพัดกันไป...

 

ออกจากบ้านเขากลม พวกเราก็ถึงมื้อกลางวันอีกแล้ว รู้สึกเริ่มเบื่อ เวลาอะไรจะเร็วปานนี้แป๊บเดียวเหมือนข้าวเช้ายังไม่ทันย่อยถึงมื้อกลางวันอีกแล้ว ว่าแล้วก็มาดูเมนูอาหารกัน...

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

อาหารยังมีอีก เหมือนเดิม ถ่ายไม่สวยก็เลยไม่โชว์...๕๕๕

 

ทานข้าวกลางวันแล้ว ก็รีบขึ้นรถเพื่อจะไปไหว้พระกัน ซึ่งคือ วัดถ้ำเสือ ที่นี่ถ้าจะไปให้ถึงสุดๆ ก็ต้องปีนบันได้ขึ้นยอดเขาอีก ๑,๒๓๗ ขั้น ซึ่งครั้งนี้ไม่มีเวลาให้ปีนบันไดถึงขนาดนั้น ก็เลยได้แต่ทำบุญไหว้พระที่เป็นถ้ำอยู่แค่ชั้นล่างๆ...

​